اکنون صدها کلاس دوره کارشناسی در روان‌شناسی مثبت‌نگر در سراسر جهان در حال برگزاری است؛ همچنین دو برنامه کارشناسی ارشد در زمینه روان‌شناسی مثبت‌نگر کاربردی، که اولی را سلیگمن در سال ۲۰۰۵ در دانشگاه پنسیلوانیا برگزار کرد و دومی در سال ۲۰۰۷ در دانشگاه لندن شرقی بریتانیا[۵] تاسیس شد. ایتالیا، پرتقال و مکزیک در حال تاسیس دوره‌های کارشناسی ارشد روان‌شناسی مثبت‌نگر به زبان‌های خودشان هستند.
اکنون، چندین همایش وجود دارد که پیشنهاد آنها را «شبکه اروپایی روان‌شناسی مثبت‌نگر»۱ داده است (بونیول۲، ۲۰۰۹). «نخستین مجمع جهانی روان‌شناسی مثبت‌نگر» در ۱۸ ـ ۲۱ ژوئن سال ۲۰۰۹ در فیلادلفیا، واقع در ایالت پنسیلوانیای ایالات متحده برگزار شد. در آخر اینکه، نشانه نیرومندی این جنبش در این واقعیت است که روان‌شناسی مثبت‌نگر به مجله آکادمیک خود، «مجله روان‌شناسی مثبت‌نگر» (که همتایانش آن را ارزیابی می‌کنند) تاسیس‌شده در سال ۲۰۰۶ می‌بالد.
در بریتانیا، چندین مرکز روان‌شناسی مثبت‌نگر به پایه پژوهشی روان‌شناسی مثبت‌نگر خدمت می‌کنند. ما در «همکاری لندن برای روان‌شناسی مثبت‌نگر در عرصه عمل» (ال پی فُر)۳ کار می‌کنیم، که هم برای بزرگان حوزه روان‌شناسی مثبت‌نگر موقعیت‌هایی ایجاد می‌کند، هم فرصت‌هایی را برای همکاری در پژوهش و ارائه مشاوره فراهم می‌آورد. به علاوه، «مرکز روان‌شناسی مثبت‌نگر کاربردی»۴ در واریک بریتانیا۵ دوره‌های کوتاه‌مدت آن لاین۶ و نیز طرح‌های مشاوره‌ای را برگزار می‌کند.
جایگاه روان‌شناسی مثبت‌نگر
رشته روان‌شناسی را می‌توان به چندین قلمرو متفاوت تقسیم کرد. انجمن روان‌شناسی آمریکا ۵۶ شاخه دارد، در حالی که انجمن روان‌شناسی بریتانیا ۹ قلمرو مجزا را برای روان‌شناسی به‌رسمیت می‌شناسد: بالینی، مشاوره، تربیتی، قانونی، سلامت، روان‌شناسی عصب شناختی، شغلی، ورزش و تمرین، و معلمان / پژوهشگران در روان‌شناسی. اما روان‌شناسی مثبت‌نگر دقیقاً در میان گرایش‌های مقبول روان‌شناسی کجا قرار گرفته است؟
درباره اینکه آیا روان‌شناسی مثبت‌نگر خودش یک گرایش مجزاست یا اینکه کل حیطه روان‌شناسی را دربرمی‌گیرد، اختلاف وجود دارد. برای مثال، شکل ۲-۱ نشان می‌دهد که روان‌شناسی مثبت‌نگر
