تا برنامه‌اش با نام ۱۴ اصل بنیادی شادکامی۱ را ایجاد کند (فُردایس، ۱۹۸۱، ۱۹۸۳). شالوده نظری این برنامه آن است که اگر افراد بتوانند تلاش به خرج دهند که این ۱۴ ویژگی یافت‌شده در افرادِ بسیار شادکام و خوشبخت را در خود بالا ببرند، در آن‌صورت آنان نیز به افراد بسیار شادکامی تبدیل خواهند شد. این چهارده اصل عبارتند از:
۱.فعال‌تر و پرتکاپو بودن؛
۲.زمان بیشتری را برای معاشرت و آمیزش با مردم نهادن؛
۳.مولد و پرثمر بودن در کارهای معنادار و هدفمند؛
۴.سازماندهی و برنامه‌ریزی بهتر امور؛
۵.متوقف کردنِ نگرانی؛
۶.پایین آوردن انتظارات و آرزوها؛
۷.رشد تفکر مثبت و خوش‌بینانه؛
۸.جهت‌گیری حضورمدار؛۲
۹.تلاش در راستای ایجاد شخصیت سالم؛
۱۰.پرورش شخصیت خونگرم، معاشرتی و اجتماعی؛
۱۱.خودت باش؛
۱۲.کنار گذاشتن احساسات و مشکلات منفی؛
۱۳.روابطِ نزدیک مهمترین سرچشمه شادکامی هستند؛
۱۴.قدر و ارزش شادکام زیستن را دانستن و این هدف را گرامی داشتن؛ (برای اطلاعات بیشتر بنگرید به: فردایس، ۱۹۸۱).
از زمان کار فوردایس برخی از این اصول مورد تأیید تحقیقات علمی قرار گرفته‌اند. بدبختانه، بسیاری از روان‌شناسان جدید مثبت‌نگر کار او را نادیده گرفته‌اند، و از این‌رو برای ترسیم تصویر کاملی از پژوهش‌های صورت‌گرفته پیرامونِ مداخله، بازگشت به ابتدا ضروری شده است.
مداخلات روان‌شناسی مثبت‌نگر از ۲۰۰۰ تا ۲۰۰۹
هم‌اکنون چند مداخله مبتنی بر روان‌شناسی مثبت‌نگر وجود دارد؟ سلیگمن و همکاران (۲۰۰۵) با مرور
