چکیده
با تأمل بر اهداف
یادگیری، شما اکنون باید مفهومِ اهداف، انگیزش و ارزش‌ها را بدانید. به سخن دقیق‌تر،
شمااکنون باید بدانید که:
§ اهداف برای احساس بهباشی مهم
هستند.
§ چیستی، چرایی و همخوانی این
اهداف است که می‌تواند بهباشی ما را بیفزاید، یا از آن جلوگیری کند.
§ در دنبال کردن اهداف، افزایش
بهباشی هنگامی رخ می‌دهد
که آن اهداف باانگیزش درونی پیگیریشوند.
§ نظریه خودتعیین‌گری، الگوی
یکپارچه‌سازی اندامواره‌ای را به خدمت می‌گیرد. این الگو نشان می‌دهد کهبا حرکت از انتهای مقیاس به سوی دیگر آن،
ما خودتعیین‌گرتر و اصیل‌تر می‌شویم.
§ پنج
چشم‌اندازه زمانی عمده وجود دارد که با سطوح بالاتر و پایین‌تر بهباشی پیوند
داده شده‌اند.

منابع پیشنهادی

http://www.worldvaluessurvey.org

این منبع جامع‌ترین و به‌روزترین پیمایش درباره تغییر ارزش‌ها در سطح جهان است. این پیمایش جهانی ارزش‌ها اینک مشغول تحقیق تازه‌ای برای سال‌های ۲۰۱۰-۲۰۱۱ است.

پرسش‌های بیشتر
برای شما ۱. چه
چیزی باعث رسیدن شما به اهدافتان می‌شود؟ آیا هدفی دارید که دوست داشته باشید در
ماه بعد بدان دست یابید؟ سال بعد؟ پنج سالد بعد؟
۲.
ارزش‌های شما چیست، و چرا این ارزش‌ها بر زندگی روزانه و تصمیم‌گیری‌های شما
تأثیر می‌نهند؟
۳.
آیا شما از گذر زمان ملول هستید؟ آیا مُدام فکر می‌کنید که فرصت تمام کردن مقاله‌تان،
تحقیق، معاشرت یا هر چیز دیگری رو به اتمام است؟ دلیل‌تان بر این امر چیست؟ در
کجاها شما قدرت صرفه‌جویی و ذخیره زمان دارید؟

این، آیا دانستن این مطلب، فهم چگونگی مدیریت و استفاده از زمان‌ را نیز در برمی‌گیرد؟ پیوند آشکاری میان استفاده از زمان عینی (میزانِ زمان) و بهباشی عمومی وجود ندارد؛ اما میان اختصاص زمان به فعالیت و تجربه شادکامی، و نیز میان رضایت از استفاده زمانی و بهباشی رابطه هست (هَفسترُم^۱ و پِینتِر،^۲ ۱۹۹۱؛ پِنتلَند^۳ و دیگران، ۱۹۹۸). درآمد بالاتر با رضایت بیشتر از زندگی در ارتباط است، اما با شادکامی در لحظه^۴ ارتباطی ندارد؛ زیرا بیشتر افراد پردرآمد معمولاً زمان کمابیش بیشتری را به کار، رفت‌‌‌وآمدهای کاری، فعالیت‌های غیرِ کاری اجباری (مانند خرید و نگهداری از بچه) و اوقات فراغت پُرمَشغله اختصاص می‌دهند و وقت کمتری برای پیگیری اوقات فراغتی آرام می‌نهند. کار، رفت‌وآمدهای کاری و فعالیت‌های اجباری با تنش و تنیدگی بالاتر در پیوند هستند.

در سال ۲۰۰۷ اولین مرور از تحقیقات تجربی پیرامون مدیریت زمان به بررسی ۳۵ مقاله منتشرشده در میان سال‌های ۱۹۵۴ و ۲۰۰۵ درباره مدیریت زمان، استفاده از زمان، زمان و ساخت‌بندی در عملکرد علمی و کاری پرداخت (کلَسنِز و دیگران، ۲۰۰۷). تأثیرات برنامه‌های مدیریت زمان (بر اساس هشت مطالعه) نتایج متفاوتی را درباره گزارش‌های شخصی افراد از تعهد به رفتارهای مدیریت زمان و اصلاح عملکرد نشان داد؛ با این‌ حال، در یک مطالعه، برنامه‌های مدیریت زمان ارزیابی مثبتی را از سوی ناظرِ تحقیق دریافت کرد و احساس کنترل بر زمان را افزایش داد. همچنین معلوم شده است که تأثیرات احساس مدیریت بر زمان (ادراک‌ از خود)^۵ نمرات دانشگاهی را افزایش داد، اما هیچ تأثیری بر عملکرد شغلی نداشت.

در این‌باره بیاندیشید که...
بر جنبه‌های روان‌شناختی استفاده از زمان (هم‌خوانی،
مسئولیت و اضطراب) تمرکز کنید، اما اشتیاق افراطی به ترفندهای مدیریت زمان
(برنامه‌ریزی، شفاف‌سازی، سازمان‌دهنده‌ها^۶) نشان ندهید. به یاد داشته باشید این، دانستنِ چرایی یک فعالیت است که یک فعالیت را با
ارزش می‌سازد. دستیابی به موفقیت در زندگی روزمره، مرهون درک این نکته است.