انتخاب هدف، خود مهارگری بالا و پشتکار پایدار مرتبط است (هاوئل^۱، ۲۰۰۹). از این رو، علمی که بر پدیدایی و تسهیل محیط‌ها و افراد بالنده تمرکز می‌کند، ضمیمه ارزشمندی برای علوم روان‌شناختی است.

در این‌باره بیاندیشید که...
چرا تصمیم گرفتید این واحد درسی را انتخاب کنید؟
آیا سرفصل هایش بود که شما را جذب کرد؟ آیا تجربه‌های گذشته بود؟ آیا یک موضوع
خاص بود؟ کمی در ا‌ین باره تأمل کنید.

روان‌شناسی مثبت‌نگر بر تجربه‌های مثبت در سه مقطع زمانی تمرکز می‌کند: (۱) گذشته؛ با تمرکز بر بهباشی، خشنودی^۲ و رضایت^۳ (۲) حال؛ که به مفاهیمی مانند شادکامی و تجربه‌های غرقگی توجه می‌کند؛ (۳) آینده؛ با مفاهیمی چون خوشبینی^۴ و امید^۵. روان‌شناسی مثبت‌نگر نه‌تنها به تمایز بهباشی در مقاطع زمانی می‌پردازد، بلکه این موضوع را به سه سطح تفکیک می‌کند:

 سطح درونی^۶، که شامل اموری مانند تجربه‌ها و حالت‌های مثبت در گذشته، حال و آینده می‌شود (مثل شادکامی، خوشبینی)؛

 سطح فردی، که بر ویژگی‌های «شخص خوب» تمرکز می‌کند (مثل استعداد^۷، خردمندی، عشق، شجاعت^۸، خلاقیت)؛ و

 سطح گروهی، که نهادها، شهروندی و جوامع مثبت را مطالعه می‌کند (مثل نوعدوستی^۹، مدارا^۱۰، اخلاقِ کار^۱۱) (مرکز روان‌شناسی مثبت‌نگر، ۱۹۹۸).

با وجود انتقادها، روان‌شناسی مثبت‌نگر روان‌شناسی خودخواهانه نیست. در بهترین حالت، روان‌شناسی مثبت‌نگر توانسته است به افراد، مجامع و جوامع علمی نگرشی نو در باب اندیشه‌های موجود بدهد، همچنین شواهدی تجربی برای حمایت از پدیده بالندگی انسانی فراهم کند. مهم‌تر از همه، روان‌شناسی مثبت‌نگر در حالی که یافته‌هایش را به بسیاری از رشته‌های گوناگون متصل کرده است، رویکرد کمبود به زندگی را به چالش می‌کشد و آن را متعادل می‌کند. در سراسر این کتاب درسی خواهید

روان‌شناسی مثبت‌نگر چیست؟

در دنیای امروز، جامعه با چالش‌های بسیار دشواری همچون افزایش دمای زمین، بلایای طبیعی، رکود اقتصادی، بی‌خانمانی بی‌سابقه، تروریسم و تداوم تحمیلی جنگ رو به رو است. با همه این اندوه‌ها و هراس‌ها، جایگاه علمی که بر آزمودن شادکامی^۱، بهباشی^۲، رشد شخصی^۳ و «زندگی خوب»^۴ مبتنی است در برنامه دنیای نوین کجاست؟

این کتاب آموزشی شما را به درون علم تازه روان‌شناسی مثبت‌نگر^۵ خواهد برد. هدف روان‌شناسی مثبت‌نگر عبارت است از «فهم، آزمودن، کشف و ارتقاء عامل‌های تسهیل‌کننده رشد افراد و جوامع» (شلدن^۶ و دیگران، ۲۰۰۰). روان‌شناسی مثبت‌نگر روی بهباشی، شادکامی، غرقگی^۷، توانمندی‌های شخصی^۸، خِردمندی^۹، خلاقیت^۱۰، تخیل^۱۱ و ویژگی‌های گروه‌ها و سازمان‌های مثبت تمرکز می‌کند. البته تمرکز فقط روی چگونه شاد کردن اشخاص نیست (که به یک رویکرد خودمحورانه و خودشیفته‌گونه تداوم بخشد)، بلکه روی شادکامی و شکوفایی گروه نیز است. ما چگونگی پیشرفت افراد و گروه‌ها را بررسی می‌کنیم و اینکه چگونه افزایش بهباشی فرد که بر دیگران تأثیر مثبت می‌گذارد به یک وضعیت برد برد می‌انجامد.

آنچه امید داریم تا در سراسر این کتاب نشان دهیم این است که روان‌شناسی مثبت‌نگر صرفاً تمرکز روی تفکر و هیجانات مثبت نیست. روان‌شناسی مثبت‌نگر خیلی بیش از این است. در واقع، قلمرو روان‌شناسی مثبت‌نگر در پی شناخت عواملی است که به‌جای پژمردگی^۱۲، موجب بالندگی^۱۳ افراد و جوامع می‌شوند. بالندگی عبارت است از «حالتی از سلامت روانی مثبت، شکوفا شدن، پیشرفت و توفیق در تلاش‌ها بدون بیماری روانی، سرشار بودن از سرزندگی هیجانی و کارکرد مثبت در قلمروهای خصوصی و اجتماعی» (میشالک^۱۴ و دیگران،۳۹۱: ۲۰۰۹). در واقع، ارقام موجود نشان می‌دهند که فقط ۱۸ درصد بزرگسالان به معیارهای بالندگی می‌رسند، ۶۵ درصد سلامت روان متوسطی دارند و ۱۷ درصد پژمرده‌اند. همان‌طور که انتظار می‌رود، بالندگی با متغیرهایی مانند پیشرفت تحصیلی، مهارت در