بهباشی درونی (اس دبلیو بی)

چنانکه در فصل یک بحث شد، تاسیس یک علم تجربی از مفهوم شادکامی یک راه طولانی بوده است. در این قسمت، به مفهوم لذت‌گرا^۱ از شادکامی به عنوان دستاورد بهباشی درونی (اس دبلیو بی)^۲ می‌پردازیم. به طور مشخص‌تر، بهباشی درونی چنین تعریف می‌شود: رضایت از زندگی+ عاطفه مثبت زیاد+ عاطفه منفی کم.

رضایت از زندگی دربرگیرنده مولفه شناختی شادکامی است، هنگامی که مردم دستاوردهای زندگی‌شان را درجه‌بندی می‌کنند. دینر می‌گوید رضایت از زندگی نمایانگر ناهمخوانی وضعیت موجود و وضعیتی است که آرمانی یا معیارِ مطلوب قلمداد می‌شود (وِنهوون^۳، ۱۹۹۱). عاطفه، نمایانگر جنبه هیجانی بهباشی است که شامل خُلق‌ها و هیجان‌های مرتبط با تجربه رخداد‌های گذرا می‌شود (دینر و دیگران، ۱۹۹۹a). باید میان تجربه عاطفه مثبت و منفی موازنه باشد همچنین باید میان فراوانی و شدت عاطفه مثبت فرق گذاشت (دینر و دیگران، ۱۹۹۱). و بالاخره، افرادی که سطوح بالای اس دبلیو بی را گزارش می‌کنند غالباً سطوح بالای خلاقیت، افزایش استقامتِ کاری، چند کاره بودن، منظم بودن، خوش‌بینی، توجه به اطلاعات منفی مرتبط، طول عمر، آسیب‌پذیری کمتر در برابر بیماری، اجتماعی بودن، اعتماد، همیاری، و نیز خصومت و خودمحوری کمتری را نشان می‌دهند (دینر، ۲۰۰۰). [۱]

نقش لذت

یکی از انتقادها به بهباشی درونی این است که به‌جای آنکه به آنچه معنادار است تکیه کند، بر تجربه لذت و عاطفه مثبت بیش از اندازه متمرکز شده است (در فصل بعدی مفصل‌تر درباره‌ آن خواهیم گفت). در مجموع انسان‌ها، به سبب فعال شدن «مرکز لذت» مغز، به‌دنبال لذت‌اند و می‌کوشند از درد بپرهیزند (قسمت «وقت استراحت» درباره مغز در فصل دو را ببینید).

۳.آیا پس از رخداد‌های مثبت یا منفی، ما همیشه به نقطه پایه شادکامی خود برمی‌گردیم؟

مقدمه

منتقدان گمراه روان‌شناسی مثبت‌نگر، غالباً آن را «شادکامی‌شناسی»^۱ می‌نامند. همان‌طور که در پایان و در کل این کتاب خواهید دید، این‌گونه نیست. روان‌شناسی مثبت‌نگر آشکارا اهمیت هیجان‌های منفی را می‌پذیرد و در صدد انکار وجود آنها نیست. اما درست همان‌طور که جریان اصلی روان‌شناسی بیش از اندازه بر امور منفی متمرکز است، روان‌شناسی مثبت‌نگر نیز باید مراقب خطر احتمالی قطبی‌شدن باشد. با این تفاصیل، بیایید بپردازیم به شادکامی و آنچه روان‌شناسی مثبت‌نگر طی چند دهه گذشته درباره علل شادکامی کشف کرده است.

مفهوم «شادکامی»

انسان‌ها از آغاز تمدن باستان دست به گریبان مشخص کردن تعریفی روشن و جامع از شادکامی بوده‌اند (برای نمونه ارسطو، اخلاق نیکوماخوس، کتاب ۱، فصل ۴ را ببینید). اگرچه، هنوز بر سر تعریف «بهباشی» اجماعی صورت نگرفته (اسنایدر و لوپز، ۲۰۰۷)، در تمام نوشته‌ها چندین واژه مترادف برای توصیف آن آمده است، مانند شادکامی، خودشکوفایی، خشنودی، سازگاری^۲، رفاه اقتصادی، کیفیت زندگی و بهباشی. اما شادکامی دقیقاً چیست و آیا واقعاً روان‌شناسی مثبت‌نگر به دنبال شادکامی است؟

در این‌باره بیاندیشید که... شادکامی را چگونه تعریف می‌کنید؟ از نظر شما
شادکامی چیست؟ چگونه متوجه می‌شوید که به آن دست یافته‌اید؟ یا آن را از دست
داده‌اید؟