شفقت همبستگی داشت. خشیت با تجربه‌پذیری، همچنین با خوشحالی، لذت، عشق و شفقت رابطه نیرومندی داشت. اما روان‌رنجور خویی با عشق، خشنودی، سربلندی و خوشی همبستگی منفی داشت. این همبستگی‌ها پس از مقایسه با گزارش‌های همتایان نیز برقرار ماند.

صفات شخصیت و ارتقاء بهباشی از راه‌های دیگری چون خوش‌بینی، جرئت، پایداری هیجانی، تنهایی و عزت نفس نیز با هم مرتبط می‌شوند. اما، با وجود این ارتباط‌های جالب، روان‌شناسی مثبت‌نگر هنوز نتوانسته است یک رابطه علی مشخص را میان شخصیت و پیامدهای مثبت زندگی برقرار کند (هولدر^۱ و کلاسن^۲، ۲۰۰۹). علاوه بر این، بیشتر پژوهش‌ها در زمینه شخصیت و تجربه‌ها / پیامدهای مثبت زندگی، روی بزرگسالان انجام شده است، بنابراین، پژوهش‌های آتی باید همه سنین را شامل شود تا بتوان ارتباط‌های علیّ و قوی‌تر را معلوم کرد. سرانجام، هولدر و کلاسن (۲۰۰۹) می‌گویند که فایده شناخت شخصیت و بهباشی این است که توانایی پژوهشگران را در هماهنگی مداخله‌ها با نوع شخصیت افزایش می‌دهد، در نتیجه مداخله‌ها متناسب می‌شود و این امید به وجود می‌آید که حداکثر ظرفیت‌ها را بکار بندیم.

چهره و هیجان‌های مثبت

آیا لبخند با توانایی ما برای تجربه هیجان‌های مثبت رابطه‌ای دارد؟ وجود لبخند دوشن^۳، شاخصی عینی برای شادکامی واقعی/ هیجان‌های مثبت شمرده شده است. مطالعاتی که وقوع لبخند دوشن را بررسی کرده‌اند، دریافته‌اند که میان لبخند دوشن و مدت اندوه پس از داغدیدگی، منفی بودن کمتر، شایستگی بیشتر، ارزیابی‌های مثبت‌تر توسط دیگران و بهباشی بیشتر در زندگی آتی همبستگی‌های مثبت وجود دارد (هارکر^۴ و کلتنر^۵، ۲۰۰۱). همچنین جانسون و دیگران (۲۰۱۰) شواهدی تجربی یافته‌اند که نشان می‌دهد هنگامی که مردم صادقانه می‌خندند (که با ردیابی عضله صورت مشخص می‌شود) الگو‌های فکری‌شان فوراً گسترش می‌یابد.

بیشتر و شدیدتر تجربه می‌کنند. به علاوه، سبک دلبستگی که در روابط داریم نیز احتمالاً در توانایی ما برای احساس هیجان‌های مثبت اثر می‌گذارد. جای تعجب ندارد که سبک دلبستگی ایمن، در برابر دلبستگی ناایمن، با سطوح بالاتر عاطفه مثبت در روابط عاشقانه ربط داده شده است. در سوی دیگر، روان رنجورخویی همواره با افسردگی و سطوح پایین بهباشی ارتباط دارد.

زمان استراحت پنج صفت شخصیت
طبق نظر کاستا و مکری (۱۹۹۲)
پنج صفت اصلی شخصیت وجود دارد که افراد به میزان متفاوت آنها را دارند. اینها
عبارت‌اند از:
۱. برون‌گرایی^۱: افرادی که در برون‌گرایی
نمره بالایی می‌گیرند غالباً اجتماعی و پرحرف‌اند و به کارهای جمعی می‌پیوندند.
به صورت سنتی،افرادی که در این ویژگی نمره پایین‌تری می‌گیرند غالباً خوددارتر،
ساکت‌تر، خجالتی‌تر قلمداد می‌شوند و تنهایی را ترجیح می‌دهند.
۲. توافق^۲:
افرادی که در توافق نمره بالایی می‌گیرند غالباً دوست‌داشتنی، مهربان و همدرد نیازهای
دیگران اند. افراد با نمره پایین غالباً دیر باور، بدگمان، عیب‌جو و کمی لجوج
اند.
۳. وظیفه‌شناسی^۳: افرادی که در وظیفه‌شناسی
نمره بالایی می‌گیرند غالباً دارای میزان استقامت زیادی هستند، یعنی کوشا، با
پشتکار، کارا و معتمد هستند.
۴. روان‌رنجورخویی^۴: افرادی که نمره بالایی در
روان رنجورخویی می‌گیرند غالباً سطوح بالای اضطراب و ناایمنی را تجربه می‌کنند و
از نظر هیجانی می‌توانند ناپایدار باشند. افراد با نمره پایین غالباً آرام‌تر،
پایدارتر، و خونسردتر هستند.
۵. تجربه‌پذیری^۵: افرادی که نمره بالایی در
تجربه‌پذیری می‌گیرند غالباً مبتکر و باهنر هستند. افراد با نمره پایین معمولاً
همنواتر و غیر خلاق‌تر هستند.

شیوتا و دیگران (۲۰۰۶) همبستگی‌های میان هفت هیجان مثبتی را که در نیکویی بقاء دخیل شناخته شده‌اند بررسی کردند: خوشی، خشنودی، سربلندی، عشق، شفقت، سرگرمی و خشیت. زمان بررسی همبستگی با پنج عامل بزرگ، تمام این هفت هیجان با برون‌گرایی همبستگی مثبت داشتند. وظیفه‌شناسی غالباً با هیجان‌های عاملیت ـ محور مانند لذت، خشنودی و سربلندی همبسته بود. توافق با عشق و