 انگیزش. بالاتر از همه، حتی با وجود شفایت معیارها، نظارت کاملاً کارا، و منابع سرشار و بسنده، اگر مواظبت و انگیزشی برای رسیدن به هدف نداشته باشیم، چه‌بسا که باز هم در خودنظم‌بخشی شکست بخوریم.

تحلیل من (فرسایش ایگو)^۱

باومایستر، پژوهشگر برجسته این حوزه، برای فهم رفتار پیچیده خودنظم‌بخشی چند پژوهش انجام داده است (باومایستر و دیگران، ۱۹۹۸، ۲۰۰۰؛ باومایستر، ۲۰۰۳). به‌نظر می‌رسد وقتی افراد درگیر کاری می‌شوند که نیازمند تلاش است، و سپس به کاری می‌پردازند که خودنظم‌بخشی را تحلیل می‌برد و می‌کاهد، توانایی آنان برای خودنظم‌بخشی ضعیف می‌شود (فُوس^۲ و دیگران، ۲۰۰۸). از این‌رو، این تحلیل و کاهش مانع خودنظم‌بخشی می‌شود. هنگامی که خودنظم‌بخشی بازمی‌ایستد، برخی صفات خودشان را برای فرد تحلیل‌رفته بسیار نیرومند نشان می‌دهند و این تفاوت‌های درونی چه‌بسا همراه با یک کینه‌توزی پدیدار شوند (یا در رفتارهای دیگری مانند شرب خمر، خوردن کنترل‌شده،^۳ پیش‌داوری‌ها، خیانت زناشویی، خودنمایان‌سازی بَد).

پیرامون آثار ناخوشایند تحلیل من (فرسایش ایگو) چه کاری می‌توانیم انجام دهیم؟ پژوهشگران نشان می‌دهند که خودنظم‌بخشی در واقع همانند یک ماهیچه است که می‌توان با کار و ورزش آن را حجیم کرد و بر توانش افزود؛ هر چه بیشتر کار کنیم، قوی‌تر می‌شود (باومایستر و دیگران، ۲۰۰۶). انجام تمرین‌های نسبتاً آسانی (مانند: برنامه غذایی، نظارت بر نگرش و مواضع، تنظیم بودجه) می‌تواند به ایجاد خودنظم‌بخشی و گسترش آن به دیگر حوزه‌های زندگی ما کمک کند. خودنظم‌بخشی یک ظرفیت مرکزی است؛ از این‌رو، با استفاده شدن در یک حوزه می‌تواند به دیگر حوزه‌ها (مانند سالم خوری، عادات مطالعه، تکمیل کارهای روزمره، شرب خمر، مصرف تنباکو و کافئین، کنترل هیجانی، و برنامه‌ریزی مالی) نیز سَرریز کند.

نتیجه آنکه، رشدِ پایداری، تأخیر در کامرواسازی خود، و افزایش تمرین‌های خودنظم‌بخش^۴می‌تواند تأثیر سترگی بر توانایی ما برای پشتکار و رسیدن به اهدافمان داشته باشد.

بیرونمان را آسان می‌کند (مَداکس،^۱ ۲۰۰۹b).

برای دستیابی به خودنظم‌بخشی به چه چیزهایی نیاز داریم؟ چند عنصر سازنده لازم برای دستیابی به خودنظم‌بخشی و حفظ آن وجود دارد که عبارتند از:

 معیارها.^۲برای شروع خودنظم‌بخشی، شما نیاز به معیارهایی کاملاً روشن، معین و به‌خوبی تعریف‌شده نیاز دارید. اگر این معیارها مبهم، ناهماهنگ، یا متعارض باشند، در آن‌صورت دشواری بسیاری برای واردشدن به خود‌نظم‌بخشی خواهید داشت. کاروِر^۳ و شایر^۴ (۱۹۸۲, ۱۹۹۸) برای فهم حفظِ خودنظم‌بخشی معطوف به هدف^۵الگوی حلقه پس‌خوراند^۶ را پیشنهاد کردند. پیش از همه، شخص خودش را در مقایسه با معیار، به بوته امتحان می‌نهد. اگر کمتر از حد معیار باشد و آن را برآورده نسازد، خودنظم‌بخشی مستلزم کار بیشتری برای آغاز به تغیر خود در راستای پرورش میزان موردنظر است.

 نظارت. ما باید بتوانیم مسیر پیشروی خود را به سمت هدف مورد نظارت و کنترل قرار داده و رابطه خود را با آن حفظ کنیم؛ نظارت باید به‌شیوه‌ای مثبت انجام گیرد، و نه مخرّب (کیرچِنباوِم،^۷ ۱۹۸۴).

 توانمندی/نیروی اراده.^۸ به‌نظر می‌آید خودنظم بخشی وابسته به منابع محدودی است که مانند انرژی عمل می‌کنند و ممکن است موقتاً ته‌نشین شوند (تحلیلِ من/ فرسایش ایگو^۹). مطالعات نشان داده‌اند که ممکن است ارتباطاتی با قند خون (منبع اصلی سوخت‌وساز مغز)، به‌عنوان یک بخش مهم خودنظم‌بخشی، وجود داشته باشد. نتایج نشان می‌دهد که فعالیت‌های مربوط به خودمهارگری^۱۰ (خودنظم‌بخشی) میزان زیادی از گلوکز را به مصرف می‌رساند، که نتیجه آن پایین آمدن سطح قند در جریان خون است (گایو^۱۱ و باومایستِر، ۲۰۰۷؛ گایو و دیگران، ۲۰۰۷).