معنادار به‌حساب می‌آیند.

۲) ایجاد محیط‌هایی که بتوان در آنها احساس کنترل، و آزادی انتخاب داشت.

۳) حفظ نگرش مثبت (که بنابر تحقیقات با حافظه خوب، طول عمر، سلامتی مناسب، بهباشی و اراده زندگی هم‌پیوند است).

۴) همیشه باور داشته باش که تو می‌توانی همچنان یاد بگیری و به‌خاطر بسپاری.

کلیشه‌ها
فلِوی بکا و همکارانش در دانشگاه ییل آزمایش‌هایی
را اجرا کرده‌اند که به مقایسه اثرات کلیشه‌های مثبت و منفی سن بر حافظه،
توانایی‌های عددی،^۱
اعتماد به نفس و واکنش‌های قلبی‌‌عروقی به تنیدگی می‌پرداختند (لِوی،^۲ ۱۹۹۶، ۲۰۰۹).
آنها واژه‌های کلیشه‌ای مثبت (خردمند، با ذکاوت، روشن‌بین، فرزانه) و منفی
(سردرگم، روبه‌نیستی و مرگ، مُتکی، فرتوت) درباره افزایش سن را برای راه‌اندازی
آستانه‌ای به‌‌کار گرفتند. نتایج نشان داد که کلیشه‌ها تأثیر نیرومندی بر عملکرد
و نگرش‌های بزرگسالان مسن‌تر می‌گذارند، بدین‌ترتیب که کلیشه‌های منفی، توانایی،
اطمینان، و بهبود از تنیدگی را آسیب‌ رسانده و ضعیف می‌سازند و کلیشه‌های مثبت،
حافظه، توانایی عددی، اطمینان و اراده زندگی را بهبود می‌بخشند. لِوی (۱۹۹۶)
نتیجه گرفت که کلیشه‌های مثبت تأثیرات جسمانی بدِ ناشی از تنیدگی را در افراد
مسن‌تر به حداقل می‌رسانند. در حالی‌که هیچ تأثیری بر عملکرد یا نگرش‌های جوانان
ندارد.
برای دیدن مقاله اصلی بنگرید به: لِوی، ۱۹۹۶

زندگی درازتر

انتخاب نگرش‌های مثبت با افزاش طول عمر پیوند داده شده‌ است؛ یعنی، به میزانی که ادراک‌های مثبتِ از خود^۳ تا پنجاه‌سالگی حفظ شوند، فارغ از جنیست، وضعیت اجتماعی‌‌اقتصادی، تنهایی و تندرستی، می‌توانند تا حدود ۵ تا ۷ سال به زندگی فرد بیفزایند (لِوی و دیگران، ۲۰۰۰، ۲۰۰۲). افزون بر این، اراده‌ زندگی تأثیر مهمی بر طول عمر دارد.

سخن آخر آنکه، با اینکه انسان‌ها امروزه طولانی‌تر، سالم‌تر و پربارتر زندگی می‌کنند، اما ساختارهای

در تشخیص این مسأله هستند که آیا شخص به سلامت پیر شده است یا نه. جالب‌ آنکه، فاکتورهایی که پیر شدن سالم را پیش‌بینی می‌کردند (وایان، ۲۰۰۴) عبارت بودند از:

 سیگاری قهار و افراطی نبودن، یا توقف سیگار کشیدن در جوانی (حدود ۴۵سالگی).

 دفاع‌های انطباقی پخته

 عدم سوء‌مصرف الکل (آنچه [در فرهنگ مغرب زمین] مناسب است، نوشیدن معتدل است)

 وزن سالم

 زناشویی باثبات

 ورزش (سوزاندن بیش از ۵۰۰کیلو کالری در هر هفته)

 سنَوات تحصیلی (هر چه بیشتر، بهتر)

خبر خوش آنکه، بسیاری از جنبه‌های فهرست عوامل پیش‌بینی‌کننده پیرشدن سالم را می‌توان تحت کنترل خود گرفت.

فایده‌های پیر شدن

یکی از سودمندی‌های مهم پیر شدن، کاهش معنادار دوره‌های افسرده‌گی و اختلالات اضطرابی است، چرا که در حدود سن قانونی بازنشستگی شیوع اختلالات روانی رایج کاهش می‌یابد (کارستِنسِن^۱ و چارلز، ۲۰۰۲؛ وایان و دیگران، ۲۰۰۶). افراد سالخورده‌تر معمولاً هیجانات منفی کمتر و به‌همان‌سان شمار بیشتری از هیجانات مثبت را تجربه می‌کنند، و پیچیدگی هیجانی بیشتری را از سر می‌گذرانند (برای نمونه، لذت و غمگینی می‌توانند در آنِ واحد درهم‌آمیخته باشند).

پژوهش‌ها نشان می‌دهند که همراه با افزایش سن، رضایت بیشتر، اطلاعات عمیق‌تر، پیوندهای نزدیک‌تر با مردم پدید می‌آید که نتیجه آن رضایت ‌خاطر بیشتر از روابط است. همانند رشد پس‌آسیبی، در پییر نیز زمان معنادارتر می‌شود، و افراد مُسن‌تر تماس‌هایشان را با دقت و تدبیر بیشتری برمی‌گزینند. افراد مسن‌تر معمولاً حافظه سالمی^۲ برای ذخیره و بازیابی موضوعات مهم هیجانی، و توانایی بیشتری برای دیدن مسایل میان‌فردی از چشم‌اندازهای گوناگون دارند.

لوپین و وَن (۲۰۰۴) برای داشتن سالخوردگی موفقیت‌آمیز چند پیشنهاد می‌کنند:

۱) زندگی را به تمامه زندگی کردن، و پاسداشت فعالیت‌هایی که به‌لحاظ شخصی برای فرد