زندگانی درازتر چندین پیامد نیز دارد، که یکی از مهمترین آنها بازنشستگی است. قانون بازنشستگی در ۶۵سالگی و مستمری دولتی هنگامی ارائه شد که طول متوسط زندگی حدود پنجاه سال بود. از آن زمان به بعد و با توجه به شرایط سخت اقتصادی، کشورهایی مانند فرانسه، سن بازنشستگی/مستمری را به تناسب پیرتر شدن جمعیت بیشتر کردند. متوسط طول زندگی اکنون حدود هشتاد است، و دوره پس از بازنشستگی ممکن است که یک چهارم از کل زندگی ما را دربربگیرد.
راه‌حل‌های ممکن برای معضل بازنشستگی عبارتند از (برگرفته از: بونیوِل، ۲۰۰۸):
ایجاد محیط‌های کاری دوستانه‌‌هم سن و ارزش نهادن برای تنوع.
ادامه پیشرفت شغلی و ارائه طرح‌های بازنشتگی مرحله‌ای.
افزایش و بهبود توازن بیشتر کار‌‌زندگی در دوره پیش از بازنشستگی.
به هر حال، چنانچه می‌بینیم نوعِ بشر در این زمان بیشتر عمر می‌کند، و بیشتر ما می‌توانیم بی‌صبرانه منتظر پیری طولانی و سالمی باشیم. بخت ما در افزایش سلامت جسمانی و روانی می‌تواند با انتخاب سبک زندگی سالم بسی بیشتر شود.
پیر شدنِ مناسب
درباره فرایند پیر شدن اسطوره‌های منفی‌ای وجود دارد که باعث ترس و فرار جامعه از این فرایند گریزناپذیر و طبیعی می‌شود (لوپیِن۱ و وان، ۲۰۰۴). دو تا از مهمترین اسطوره‌ها عبارتند از: ۱. از دست
