۱۱. ارتباط علمی

(قَالَ لَهُ مُوسَی هَلْ أتَّبِعُک عَلَی أن تُعَلِّمَنِ مِمَّا عُلِّمْتَ رُشْدًا)^۱.

«موسی به او گفت: آيا در پی تو بیایم تا از آنچه از علوم راهنمای واقع، آموخته‌شده‏ای به من بياموزی؟».

ارزش ارتباط علمی

ارتباط علمی و آموزشی، از شايع‏ترين و گسترده‏ترين روابط اجتماعی است. در همه جوامع و تقريباً در همه زمان‏ها، همگان آموخته‏های خود را در اختيار طالبان اين آموخته‏ها قرار داده‌اند. بدون آنکه به شيوه‏ها يا بهامند بودن آن‌ها بپردازيم، نيازمندیم نظر قرآن کريم را درباره اصل این رابطه بدانیم. آيا از ديدگاه قرآن، اين ارتباط، ارزشمند است و در صورت ارزشمندی بايد با چه کسانی برقرار شود و چگونه استمرار و تعميق يابد و تحت چه شرايطی بايد آن را قطع کرد؟ و آداب اين ارتباط کدام است؟ افزون بر اين، وظايف دو سوی رابطه چيست و معلم و آموزنده چه وظايفی به دوش دارند و متعلم و فراگير چه کارهايی بايد بکنند؟

داشته باشد؛^۱ زيرا می‏فرمايد نوح علیه السلام به خداوند گله کرد و عرضه داشت آن‌ها از من سرپيچی و از کسی پيروی کردند که بهره‏های دنيوي‌اش جز بر زيان او نيفزوده است و به جای شکر و سپاس الهی بر نعمت‏هايی مانند دارايی و فرزند، کفر ورزيده و از‌اين‌رو به جای سود و پاداش، خسران و زيان درو کردند. اين دسته غافل‌اند که هر چه خداوند به آن‌ها بيشتر بدهد، بارشان را سنگين‏تر کرده است و چون نعمت‏ها را در جهت درست آن به کار نمی‏برند، هر یک از آن‌ها حجّتی برای عذاب بيشتر آن‌ها می‏شود، افزون بر آنکه گاه فرزند ناصالح و مال بادآورده ايشان، ده‌ها گرفتاری دنيوی نيز برايشان به همراه می‏آورد یا چونان فرعونان، به‌سختی گرفتار عذاب الهی می‏شوند^۲ و برای هميشه آتش دوزخ را به جان می‏خرند.^۳