«و اين [قوم] عاد بودند كه نشانههای پروردگارشان (دلايل روشن توحيد و نبوت هود) را انكار و فرستادگان او را نافرمانی كردند و از فرمان هر زورگوی عنادورزی پيروی كردند. و در اين دنيا و در روز قيامت، لعنتی [از سوی خدا و مردم] به دنبالشان فرستاده شد. آگاه باشيد كه قوم عاد به پروردگارشان كافر شدند و پروردگارشان را ناسپاسی كردند. هان! دوری و نفرين باد بر قوم عاد، قوم هود». از مفاد دو آيه چنين میتوان نتيجه گرفت که سرپيچی از فرستادگان الهی و پيروی از جبّاران ستيزهجو، دنيا و آخرت را تباه میکند و جامعهای که پيوند اطاعت و بيعت با رهبری صالح نبندد، به زير يوغ رهبران زورگو و ستمگر درمیآيد و به لعنت و دوری از رحمت خداوند رحمان گرفتار میآيد و نه تنها جهان جاويد، بلکه سرای دنيای خود را نيز به تباهی میکشد. اين سخن را از آيه ۳۶ سوره احزاب نيز میتوان نتيجه گرفت: (وَ ما كانَ لِمُؤْمِنٍ وَ لا مُؤْمِنَةٍ إِذا قَضَی اللَّهُ وَ رَسُولُهُ أمْراً أنْ يَكُونَ لَهُمُ الْخِيَرَةُ مِنْ أمْرِهِمْ وَ مَنْ يَعْصِ اللَّهَ وَ رَسُولَهُ فَقَدْ ضَلَّ ضَلالاً مُبيناً)«و هيچ مرد و زن مؤمنی را نرسد كه چون خدای و پيامبر او كاری را فرمايند، آنان را در آن كارشان اختياری باشد. و هر كه خدای و پيامبرش را نافرمانی كند، به‌راستی گمراه شده است؛ گمراهي‌ای آشكار».
اين آيه، کسی را که پيوند اطاعت بگسلد، گمراه و او را به‌روشنی و وضوح در بيراهه میبيند و بديهی است که گمراهان نه در دنيا و نه در آخرت، راه به مقصود نمیبرند و آن کس که نتواند راه را بيابد، از صراط مستقيم به بيراهه میرود و در دوزخ سقوط میکند، اينان در پی کسی میروند که میپندارند در دنيا پيروز و کامياب هستند و به پندار باطلشان، از تمتعات حيوانی بهرهمندند. شايد آيه ۲۱ سوره نوح به همين افراد اشاره
