اقامه شده است. با این حال، برخی از اخباریان با دیدگاه مذکور مخالف‌اند و معتقدند بیش از دو سوم قرآن، از بین رفته و «تحریف به نقیصه» رخ داده است. آن‌ها این دیدگاه را بر اساس برخی از روایات میپذیرند؛ بدون این‌که برای نقد و بررسی آن، به ادلّه عقلی مراجعه کنند.۱
۵. ظاهرگرایی
در مباحث کلامی، بحثی با عنوان «صفات خبری» وجود دارد. برخی از صفات در قرآن برای خداوند ذکر شده است که تعامل مکاتب مختلف با این صفات، به نحو واحد نیست. مثلاً در برخی از آیات واژه «ید» به خداوند نسبت داده شده است. درباره این‌که آیا ظاهر همین لفظ را می‌توان پذیرفت و یا باید تأویلی برای آن اقامه نمود، اختلاف وجود دارد.
ظاهرگرایان و اشاعره، معتقدند واژه ید و امثال آن را نباید به معنای خلاف ظاهر حمل نمود. همان‌طور که دست درباره انسان به معنای عضو خاصّی از بدن است، درباره خداوند نیز به همان معنا است؛ ولی کیفیت آن برای ما معلوم نیست. این گروه، حتّی ابایی ندارند که بگویند خداوند جسم دارد؛ هرچند بعد از این عبارت میگویند کیفیت آن برای ما مجهول است.۲
۶. تفسیر به رأی
آسیب دیگری که در بهره‌برداری از ادلّه نقلی رخ می‌دهد، تفسیر به رأی است. نمونه‌ای از این آسیب، در مبحث «قضا و قدر» رخ داده است. قضا و قدر، یکی از آموزههایی است که در کتاب و سنّت بدان پرداخته شده و یکی از دستورهای شرعی، رضایت به قضای الهی است. از جمله روایات دال بر آن، می‌توان به روایت زیر اشاره نمود:
