هرگاه میوهاى از آن روزىِ ایشان شود، مىگویند: «این، همان است که پیش از این [نیز] روزىِ ما بوده». و مانند آن [نعمت‌ها] براى آن‌ها آورده شود و در آن جا همسرانى پاکیزه خواهند داشت و در آن جا جاودانه بمانند.
و در آیه دیگر می‌فرماید:
(التَّائِبُونَ الْعابِدُونَ الْحامِدُونَ السَّائِحُونَ الرَّاکِعُونَ السَّاجِدُونَ الْآمِرُونَ بِالْمَعْرُوفِ وَ النَّاهُونَ عَنِ الْمُنْکَرِ وَ الْحافِظُونَ لِحُدُودِ اﷲ وَ بَشِّرِ الْمُؤْمِنینَ).۱
[آن مؤمنان،] همان توبهکنندگان، پرستندگان، سپاس‌گزاران، روزهداران، رکوعکنندگان، سجده‌کنندگان، وادارندگان به کارهاى پسندیده، بازدارندگان از کارهاى ناپسند و پاسداران مقرّرات خدایند. و مؤمنان را بشارت ده.
نیز در این دو آیه، به مأموریت پیامبران و هدف از ارسال آنان، این‌گونه اشاره می‌فرماید:
(رُسُلاً مُبَشِّرینَ وَ مُنْذِرینَ لِئَلاَّ یکُونَ لِلنَّاسِ عَلَى اﷲ حُجَّةٌ بَعْدَ الرُّسُلِ وَ کانَ اﷲ عَزیزاً حَکیما).۲
پیامبرانى که بشارتگر و هشداردهنده بودند تا براى مردم، پس از [فرستادنِ] پیامبران، در مقابل خدا [بهانه و] حجّتى نباشد، و خدا توانا و حکیم است.
(وَ ما نُرْسِلُ الْمُرْسَلینَ إِلاَّ مُبَشِّرینَ وَ مُنْذِرینَ فَمَنْ آمَنَ وَ أَصْلَحَ فَلا خَوْفٌ عَلَیهِمْ وَ لا هُمْ یحْزَنُونَ).۳
و ما پیامبران [ِ خود] را جز بشارتگر و هشداردهنده نمىفرستیم، پس
