213
روش‌شناسی استنباط در علم کلام

دانست نه متّصل. به عبارت دیگر، قسمت قبل از استثنا که موافق با دو آیه دیگر است، همگی دال بر این هستند که اجر رسالت نه تنها مادّی نیست، بلکه صرفاً بر عهده خداوند است. و استثنای موجود در آیه اوّل نیز چون منقطع است، کلام جدید و دستور جداگانه‏ای را بیان می‏کند که عبارت است از وجوب محبّت مردم به اهل بیت پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله، امّا نه از باب اجر رسالت.

۲. نقش تبیینی  دفاعی

گاه آموزه‏ای استخراج می‏شود، ولی نیازمند تبیین و توضیح است؛ زیرا القای یک آموزه به دیگران، علاوه بر استخراج و استنباط آن، به توصیف و باور پذیر کردن هم نیاز دارد. به عبارت دیگر، استنباط آموزه‏ها هرچند لازم و ضروری است، به تنهایی برای القا به دیگران کافی نیست؛ بلکه علاوه بر آن باید بیان و ادبیات مشترک میان مخاطب و متکلّم واسطه باشد. عقل می‏تواند زمینه مناسب برای فراهم شدن این واسطه را ایجاد کند. بدین صورت که عقل بعد از آن‌که این آموزه‏ها از طریق نص استخراج شد، با تبیین و توصیف، آن‌ها را قابل فهم برای مخاطب نماید. تبیین، شیوه‏های گوناگونی دارد. گاه با توصیف مفردات و بیان معنا آن‌ها می‏توان آموزه‏ای را تبیین نمود و گاه نیز باید ابهام را از مفاد آن برطرف نمود و یا تأویل کرده و معنای جدیدی به دست داد.

۲ ـ ۱. توصیف

یکی از موارد لازم در انتقال آموزه‏های استنباط شده، تبیین و توصیف آموزه مذکور است. تا زمانی که مخاطب تصوّری از گزاره نداشته باشد و برایش مبهم باشد، چگونه می‏تواند نسبت به پذیرش یا انکار آن اقدام کند؟ چگونه می‏توان انتظار داشت کسی بدون فهم مقصود از قضیه‏ای، در مقام اثبات تن به مفاد آن بدهد و یا بتواند خودش دست به ردّ شبهه بزند؟ طبیعتاً دفاع از آموزه استخراج شده، نیازمند تبیین و توصیف مقصود از الفاظ و مفردات آن است.


روش‌شناسی استنباط در علم کلام
212

شده است و بدین سان، مضمون یک روایت به کلّی کنار گذاشته شده و به مضمون روایت دیگر به نحو کلّی و مطلق عمل گردیده است.

۱ ـ ۶. جامع‌نگری و قرینه‌یابی

در استنباط آموزه‏های دینی نباید از قرائن مختلف حالیه و مقالیه غفلت نمود؛ زیرا بی‌توجّهی به این قرائن موجب خطا در استخراج گزاره‏های دینی می‌شود. اگر در استنباط، تنها به برخی از نصوص توجّه شود و از برخی دیگر غفلت شود، ممکن است مطلبی استنباط شود که با بقیه آموزه‏ها سازگار نباشد. مثلاً اگر در استنباط معنای اجر رسالت پیامبر‌ صلی الله علیه و آله صرفاً به آیه (قُلْ لا أَسْئَلُکُمْ عَلَيْهِ أَجْراً إِلاَّ الْمَوَدَّةَ فِی الْقُرْبى)۱ توجّه شود، می‏توان محبّت اهل بیت علیهم السلام را از مصادیق اجر رسالت دانست و چنین برداشت کرد که این آیه در صدد بیان معنای اجر رسالت است و می‏فرماید: اجر رسالت مادّی نیست، بلکه این اجر، دو نوع یا دو فرد دارد: اجری که خداوند می‏دهد، و دیگری محبّتی که مردم باید به اهل بیت علیهم السلام ایشان داشته باشند. طبیعتاً با توجّه به ظاهر آیه، چنین برداشتی گریزناپذیر است؛ ولی وقتی این آیه در کنار آیه (وَ يا قَوْمِ لا أَسْئَلُکُمْ عَلَيْهِ مالاً إِنْ أَجرِيَ إِلاَّ عَلَى اللَّهِ)۲ و آیه (يا قَوْمِ لا أَسْئَلُکُمْ عَلَيْهِ أَجْراً إِنْ أَجْرِيَ إِلاَّ عَلَى الَّذی فَطَرَنی‏ أَ فَلا تَعْقِلُونَ)۳ قرار می‏گیرد، چیز دیگری باید استنباط شود؛ زیرا مطابق این دو آیه، اجر رسالت پیامبر، فقط و فقط بر عهده خدا است. در این صورت، محبّت نمودن مردم به اهل بیت ایشان را نمی‏توان اجر رسالت شمرد. پس ناگزیر باید مستثنای موجود در جمله استثنائیه (إِلاَّ الْمَوَدَّةَ فِی الْقُرْبى) را منقطع

1.. ﴿بگو: به ازاى آن [رسالت]، پاداشى از شما نمی‌خواهم. مگر دوستى دربارۀ خويشاوندان [ـِ خود] را﴾. شورا: آیۀ ۲۳.

2.. ﴿و اى قوم من! بر اين [رسالت] مالى از شما درخواست نمى‏كنم. مزد من جز بر عهدۀ خدا نيست). هود: آیۀ ۲۹.

3.. ﴿اى قوم من! براى اين [رسالت] پاداشى از شما درخواست نمى‏كنم. پاداش من بر عهدۀ كسى جر آن‌ كه مرا آفريده است، نيست. پس آيا نمى‏انديشيد؟!﴾. هود: آیۀ ۵۱.

  • نام منبع :
    روش‌شناسی استنباط در علم کلام
    سایر پدیدآورندگان :
    مهدی نصرتیان اهور
    تعداد جلد :
    1
    ناشر :
    انتشارات دارالحدیث
    محل نشر :
    قم
    تاریخ انتشار :
    1395
    نوبت چاپ :
    اول
تعداد بازدید : 23465
صفحه از 435
پرینت  ارسال به