بخش دوم

روش‌های «خداتقویتی»

(إِن تَسْخَرُواْ مِنَّا فَإِنَّا نَسْخَرُ مِنكُمْ كَمَا تَسْخَرُونَ.^۱

اگر ما را مسخره کنید ما نیز شما را به مانند خودتان، مسخره خواهیم کرد).

برخی مفسّران، استهزای نوح علیه السلام را همان مجازات خداوند و شماتت مشرکان هنگام غرق شدن دانسته‌اند؛^۲ امّا گروهی دیگر استهزای وی را به معنای حقیقی و دلیل بر جواز مقابله به مثل این عمل دانسته‌اند.^۳

در گروهی از آیات نیز به پیامبر صلی الله علیه و اله سفارش شده است تا از کفار و مشرکان،^۴ جاهلان،^۵ منافقان^۶، مسخره‌کنندگان آیات الهی،^۷ اعراض کنندگان از یاد خدا و دنیا پرستان،^۸ دوری نماید. برای نمونه در جریان میهمانی بستگان پیامبر صلی الله علیه و اله در اوایل بعثت که در پی نزول آیه (وَ أنذِرْ عَشِيرَتَكَ الْأَقْرَبِین)^۹ و پس از فرمان انذار و دعوت نزدیکان صورت گرفت، به منظور دلداری وی از نافرمانی آنها خطاب به ایشان می‌فرماید:

(فَإِنْ عَصَوْكَ فَقُلْ إِنِّی بَرِی‌ءٌ مِمَّا تَعْمَلُونَ.^۱۰

اگر تو را نافرمانی کنند بگو: «من از آنچه شما انجام می‌دهید بیزارم!»).

در واقع، خداوند متعال با تجویز مقابله به مثل نمودن، پیامبر صلی الله علیه و اله را از موقعیت فشارزا دور نموده است و دور بودن از موقعیت فشارزا به معنای خالی شدن ذهن فرد از پرداختن به آن، نه به منظور فرار از آن، خود عاملی برای آرامش خواهد بود.