فصل ششم
تقویت‌های «تقلیلی»، «نصرت ـ یادی» و «مقابله‌ای»
در پایان این بخش، سه روش تقویتی دیگر از روش‌های تقویتی معرفی می‌شود. این سه روش به جهت ماهیت متفاوتی که دارند، وجه مشترکی با یکدیگر نداشتند و در هیچ یک از گروه‌های پیش‌گفته جای نگرفتند. از این رو، در این جا به شکل مستقل به تبیین هر یک خواهیم پرداخت.
۱. تقویت «تقلیلی»
مراد از این روش، تقلیل و کوچک‌سازی مشکل، مبتنی بر تحلیل واقعیت آن است. یکی از راه‌ها برای کاستن از فشارهای روانی در موقعیت‌های ناخوشایند کوچک شمردن مشکل و کاستن از اندازه آن است. معمولاً انسان در اولین مواجهه با یک حادثه ناگوار، آن را غیر قابل تحمّل و بزرگ‌تر از آنچه هست تصوّر می‌کند. لذا در خود توان کافی برای رویارویی با آن را نمی‌بیند و در صورتی که این حالت استمرار پیدا کند، واکنشی جز بی‌تابی و ناشکیبایی در برابر آن سختی نخواهد داشت؛ امّا با تقلیل اندازه افراطی سختی‌ها، با مشکلی بسیار کوچک‌تر از آنچه می‌پنداشت، رو به رو می‌شود. در نتیجه، آن را تحمّل‌پذیر ارزیابی می‌کند و با مدیریت و کنترل موقعیت به وجود آمده، واکنش صحیح و مناسبی از خود نشان می‌دهد؛ واکنشی که نتیجه آن، رهایی از فشار روانی و تنیدگی است.
