موفّقیت، کامیابی و رضایت هر فرد و در مقابل، سطح ناکامی و نارضایتی او در زندگی، به نوع واکنش و موضعگیری یا همان مقابله او با رویدادهای تنش‌زا بستگی دارد؛ رویدادهایی که در مواردی به صورت بارزترین منبع فشار روانی، تجربه می‌شوند.
بنا بر این، یکی از ضرورت‌های زندگی، فرا گرفتن شیوه‌های رویارویی با سختی‌ها و به دست آوردن مهارت‌های لازم برای گذر از دوران ناخوشایند است. اگر بخواهیم زندگی موفّق و رضایت‌بخشی داشته باشیم، یکی از راه‌های آن این است که هنگام قرار گرفتن در یک موقعیت ناخوشایند، با انتخاب واکنش صحیح و خردمندانه، گذر سالمی از آن موقعیت داشته باشیم؛ چون نوع مقابله ما با سختی‌ها در کامیابی و رضایت یا ناکامی و نارضایتی، تأثیر مستقیم دارد.
اگر واکنش درونی و بیرونی فرد در مواجهه با این رویدادها صحیح و خردمندانه باشد، موجب کاهش تنیدگیِ۱ حاصل از آنها می‌گردد و در پی آن، موفّقیت و آرامش در زندگی را به دنبال خواهد داشت. در مقابل، اگر این واکنش، نادرست و عجولانه انتخاب گردد، علاوه بر تغییر روال عادی زندگی و بر هم زدن تعادل انسان ـ که با بروز رفتارهای غلطْ نمایان می‌شود ـ، موجب افزایش تنیدگی و پایداری سختی می‌گردد.۲ به بیان دیگر، هر چه مدیریت و قدرت کنترل و مهار تنیدگی و فراخوانیِ توانمندی‌های روان‌شناختی فرد بیشتر باشد، میزان آسیب‌پذیری وی کاهش می‌یابد. در نتیجه، مانع از بروز هیجاناتی مانند: اضطراب، افسردگی، پرخاشگری و... می‌گردد.
صبر، بهترین مقابله
صبر و بردباری، بهترین نوع مقابله و مهم‌ترین خصوصیتی است که به پایداری انسان در برابر سختی‌ها و حوادث پیش‌بینی نشده و حتّی به ظاهر، فراتر از توانایی‌های وی، منجر می‌شود. صبر در لغت به معنای «حبس و بازداشتن نفس»
