فصل پنجم

تقویت‌های معنوی

انسان در مشکلات زندگی و در تحمّل سختی‌ها و رنج‌ها، به تکیه گاهی نیازمند است که به آن پناه ببرد و درون پُر اضطراب خود را بدان آرام بخشد. از آن جا که سراسر وجود انسان، نیاز مطلق است،^۱ برای رفع این نیاز ذاتی، به طلب یاری و کمک از بی‌نیازِ مطلق احتیاج دارد. این احتیاج او از راه ارتباطی که باید با خالق خویش برقرار کند، تأمین می‌شود. در این گروه، روش‌هایی قرار دارند که توان فرد به واسطه ایجاد ارتباط با خداوند متعال، تقویت می‌یابد و سطح تاب‌آوری او افزایش پیدا می‌کند. انسان در اثر عبادت به خاطر کشف انوار عالم ربوبیت، به جایی می‌رسد که دنیا برایش کوچک و بی‌مقدار می‌گردد. پس دیگر از نقصان و فقدان دنیا وحشت نمی‌کند، در نتیجه، غم و اندوه از دل او بیرون می‌رود.^۲ از طرفی با به کارگیری این روش‌ها توان شخص با نیروی بی‌نهایت پیوند داده می‌شود؛ نیرویی که از منبع لایزال الهی سرچشمه می‌گیرد.

از این رو، می‌توان گفت که مهم‌ترین و بهترین عامل برای افزایش توان انسان در تحمّل سختی‌ها چنین عاملی است که با اتّصال توان محدود انسان به منبع نامحدود قدرت، او را در برابر ناخوشایندها مقاوم کند و او را در گذر سالم از موقعیت‌های