آن در قالب مقایسه همسو استفاده شده است. به این صورت که با خبر دادن از دریافت وحی توسط دیگر پیامبران، زمینه مقایسه میان تعداد افرادی که به آنان وحی شده، فراهم می‌شود. مثلاً در آیه زیر با نام بردن از یازده تن از انبیا و نیز نوادگان حضرت یعقوب (اسباط) که مخاطب وحی قرار گرفته‌اند و تشبیه پیامبر صلی الله علیه و اله به آنان از این جهت، از همانندی ویژگی‌های وحی در همه انبیا خبر داده است.
(إِنَّا أَوْحَيْنَا إِلَيْكَ كَمَا أَوْحَيْنَا إِلَى نُوحٍ وَالنَّبِيِّينَ مِن بَعْدِهِ وَأَوْحَيْنَا إِلَى إِبْرَاهِيمَ وَإِسْمَاعِيلَ وَإْسْحَقَ وَيَعْقُوبَ وَالأَسْبَاطِ وَعِيسَى وَأَيُّوبَ وَيُونُسَ وَهَارُونَ وَسُلَيْمَانَ وَآتَيْنَا دَاوُودَ زَبُورًا.۱
ما به تو وحی فرستادیم همان گونه که به نوح و پیامبران بعد از او وحی فرستادیم و [نیز] به ابراهیم و اسماعیل و اسحاق و یعقوب و اسباط و عیسی و ایّوب و یونس و هارون و سلیمان وحی نمودیم و به داوود، زبور بخشیدیم).
تشبیه پیامبر صلی الله علیه و اله در این که مخاطب وحی الهی قرار گرفته است، به دیگر پیامبران علاوه بر تأکید دوام و پیوستگی جریان بعثت، بر عدم فرق میان انبیا در برخورداری از تمام ویژگی‌های وحی و فراگیر بودن آن دلالت دارد. یعنی امر وحی، یک‌نواخت است و هیچ اختلافی بین مصادیق آن نیست. پس به همان کیفیتی به تو وحی می‌شود که به نوح علیه السلام و انبیای بعد از او وحی شده است.۲
همچنین در اوّلین آیات از سوره مبارک شورا ضمن اشاره به سنگینیِ دریافت وحی،۳ به عمومیت و فراگیری وحی الهی اشاره شده است:
(كَذَلِكَ يُوحِي إِلَيْكَ وَإِلَى الَّذِينَ مِن قَبْلِكَ اللَّهُ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ * لَهُ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَمَا فِي الْأَرْضِ وَهُوَ الْعَلِيُّ الْعَظِيمُ * تَكَادُ السَّمَاوَاتُ يَتَفَطَّرْنَ مِن فَوْقِهِنَّ....۴
