که در بيرون متجلّی شده‌اند. البته گاهی نیز رفتارها اخلاق‌سازند. یعنی برای این که انسان، یک فضیلت اخلاقی را در خود نهادینه سازد، بايد رفتار متناسب با آن فضیلت اخلاقی را شناسایی کند و در مدّت زمانی نسبتاً طولانی، آن را تکرار نمايد تا تکرار آن رفتار، به شکل‌گیری فضیلت اخلاقی بينجامد. از این رو، رابطة اخلاق با رفتار را در شکل زیر می‌توان نمایش داد.
امّا رفتارهای سازندة اخلاق و نیز رفتارهای برخاسته از خُلق نیکو ـ که اجتماع آنها در یک فرد، او را برخوردار از جاذبه‌های اجتماعی مي‌کند و از او فردی محبوب و دوست داشتنی و نیز موفق می‌سازد ـ ، عبارت است از:
۱. گشاده‌رويي
این که انسان با چهره‌ای گشاده و متبسّم با همنوعان رابطه برقرار کند و آنان را با روی خوش استقبال کند، یکی از جذّابیت‌های اوّلیه در برقراری ارتباط است. به راستی اگر به درون خود بنگریم، در وجود ما نیز انگیزة برقراری ارتباط با افرادی که با چهرة بشّاش با دیگران برخورد می‌کنند، دوچندان است. خوش‌رویی همچون دامی است که علاقة دیگران را به خود جلب می‌کند. همین عامل، باعث شده است که برخی نااهلان برای فریب ساده‌لوحان و یا نوجوانان ـ که از ضمیری پاک و بی غل و غش برخوردارند ـ از این روش بهره ببرند و آنان را به بیراهه‌ها و کج‌راهه‌ها
