به راستی اگر افراد جامعة خود را برادران و خواهران و یا فرزندان خود به شمار آوریم، هرگز از کنار کارهایی که می‌توانیم به سادگی برای آنها انجام دهیم و یا خطراتی که در پیش روی آنها قرار دارد و ما به راحتی می‌توانیم آن خطر را از سر راه آنها برداریم، بی‌تفاوت نمی‌گذریم و آنها را با آن مشکلات و خطرات به حال خود رها نمی‌کنیم! فرض کنید در وسط راهی، پاره‌سنگی افتاده است که هر لحظه ممکن است انسانی سواره با آن برخورد کند و سرنگون شود و به دنبال آن سرنگونی، آسیب ببيند و یا حتّی جان خود را از دست دهد. آیا بی‌تردید با مشاهدة این تخته‌سنگ، نسبت به برداشتن آن از مسیر مردم اقدام می‌کنیم یا از کنار آن بی‌تفاوت می‌گذریم؟ آیا اگر آن تخته سنگ را بر سر راه فرزند خود ببینیم نیز از کنارش بی‌تفاوت خواهیم گذشت؟
در فرهنگ دینی به ما آموخته شده است که افراد جامعه، برادران و خواهران ما هستند و برای برداشتن موانع و ارائة خدمات به مؤمنان، پاداش بی‌حساب قرار داده شده است. بنا بر این، انسان مسلمان از این فرصتِ پیش‌آمده و یا فرصت‌های مشابه آن، نهایت استفاده را مي‌بَرَد و در نفع‌رسانی به همنوعان خود تردید نمی‌کند و از مودّت و مهربانی با همنوعان ابایی ندارد.
۸. انصاف
یکی از مهم‌ترین ویژگی‌ها و سجایای اخلاقیِ جاذبه‌آفرین، انصاف است. انصاف از جمله ویژگی‌های اخلاقی‌اي است که همگان نه تنها بر اهمیت و ضرورت آن در روابط بین فردی معترف‌اند، بلکه خواستار آن اند که در جامعه با آنها بر اساس انصاف رفتار شود.
