هوا در آن کشور بوده و هست. لذا تعریق بدن در اغلب ایام سال، امری طبیعی به شمار میرفت.
بسیاری از مسلمانان از افراد ضعیف جامعه بودند و از تواناييِ مالیِ کمی برخوردار بودند. لذا از امکانات خوبی برای نظافت و بهداشت دائمی برخوردار نبودند.
شغل بسیاری از مردمان پیرامون پیامبر صلی الله علیه وآله ، کشاورزی و دامداری بود.
با توجّه به نکات ياد شده، به روشنی پیداست که در عصر نبوی صلی الله علیه وآله به علّت وجود دلايلي چون عدم امکان استحمام و شستشوی لباسها در فواصل زمانی کوتاه و به صورت روزانه، فقدان امکانات و تجهیزاتی همچون وسایل خنککننده، و تعریق زیاد بدن به خاطر نوع کار مردم و گرمی هوا، موجب میشد که در اجتماعات مسلمانان، بوی ناخوش به مشام برسد و به طور معمول، بوی تعریق بدن برای حاضران آزار دهنده باشد. نبودن فرهنگ نظافت دهان و دندان نیز مزید بر علت میشد تا حضور جماعتی از مردم در فضای بسته، طاقت فرسا باشد.
این در حالی است که اسلام، دیني اجتماعی است. به این معنا که بر جماعات، تأکید بسیار دارد و به هیچ وجه، دوری از اجتماع و کنارهگیری از جامعه و انزواگزینی را ترویج و تأیید نمیکند. در چنین فضایی، حکمت اهتمام پیامبر صلی الله علیه وآله به استفاده از مسواک، بوی خوش و لباس پاکیزه و سفارش مکرر به مسلمانان در این خصوص، آشکار می-گردد. همچنین طبیعی است که ايشان برای تغییر فرهنگ اجتماعی مردم و اصلاح این نقیصه، صرف مال بسیار در خرید عطر را اسراف نداند،۱ و در سیرة