سفارشهای مکّرر و مؤکّد به برقراری رابطة صمیمی و انسانی مؤمنان با یکدیگر است.
محبوبیت، کلید موفّقیت در روابط اجتماعی
روانشناسان اجتماعی، عوامل سازندة احساس مثبت یا منفی نسبت به دیگران را جاذبة بین فردی مینامند.۱ یعنی به هر میزان از جاذبههای بیشتری برخوردار باشد، درجة احساسهای مثبت دیگران نسبت به او افزایش مييابد و از میزان محبوبیت بالاتری برخوردار خواهد بود. محبوبیت، یکي از خواستههاي فطري آدمي است كه در راستاي رفع نيازها و افزایش لذّت از زندگي به آن توجّه میشود. هر انسانی، خواستار آن است که ديگران دوستش بدارند و مشتاق برقراريِ ارتباط صميمانه با او باشند و هيچ گاه براي رفع مشكلات و نيازهايي كه به تنهايي از برطرف كردن آنها ناتوان است، تنهايش نگذارند.
اغلب انسانها معمولاً مشكل تنهايي خود را از ناحية ديگران میدانند و همواره اطرافيان را به كملطفي نسبت به خود متّهم ميكنند. این امر، باعث شده است که عیوب اطرافیان به خوبی برایشان آشکار و قابل شمارش باشد؛ امّا آن گاه که از آنان در بارة اشکالات خودشان سؤال ميشود، پاسخ روشني دریافت نميشود و خود را از هرگونه خطا و اقدام دافعهبرانگیزی مُبرّی ميدانند؛ امّا به نظر ميرسد که مشكل اصلي، از ناحية رفتار خودِ فرد، ناشي ميشود و در حقیقت، نخستين گامي كه لازم است براي رهايي از تنهايي برداشته شود، ايجاد مزیتهای نسبی یا جاذبه-هايي در وجود