درآمد

در این که انسان، موجودی اجتماعی است، تردیدی نیست. روشن است که انسان به صورت فردی، قادر نیست که تمام نیازمندی‌های خود را به نحو مطلوب مرتفع سازد. او برای موفّقیت در زندگی‌اش باید بتواند با همنوعان خود رابطه‌ای حسنه بر قرار کند و برای ایجاد همزیستیِ مسالمت‌آمیز با اطرافیان و برطرف کردن نیازهای گوناگونش از این طریق بکوشد. این امر موجب می‌شود که برقراری رابطه با همنوعان برای او از اهمیت به سزایی برخوردار باشد.
صاحب‌نظران، روابط انسان را به سه دستة «رابطة انسان با خود»، «رابطة انسان با خدا» و «رابطة انسان با مخلوقات» تقسيم می‌کنند. گاهی نیز رابطة انسان با مخلوقات، خود به دو دستة رابطه با همنوعان و رابطه با طبیعت تقسیم می‌شود. فارغ از این‌که هر یک از این انواع چهارگانة رابطه، در جای خود از اهمیت بالایی برخوردار است، با اين حال، رابطة انسان با همنوعان در روابط اجتماعیِ او حرف اوّل را می‌زند. از اين رو، «رابطة انسان با همنوعان» ـ که جزئي از رابطة او با مخلوقات به شمار می‌رود ـ ،