فصل سوم: مهارت‌های رفتاری

اکنون که از بیان ویژگی‌های اخلاقی فراغت یافتیم، نوبت به آگاهی از رفتاهایی است که مستقیماً جاذبه‌آفرین‌اند؛ امّا پیش از برشمردن این رفتارها ـ که غالباً از ویژگی‌‌های اخلاقی نشئت می‌گیرند ـ مختصری در بارة رابطة بین اخلاق و رفتار می‌نویسیم.

رابطة بین اخلاق و رفتار

خُلقِ نیکو، مهم‌ترین عامل جاذبه‌آفرین در روابط اجتماعی است؛ امّا از آن جا که خُلقیات آدمی، صفاتی درونی‌اند، بدون واسطه نمی‌توانند منشأ اثر باشند و در تقویت یا ایجاد رابطة دوستی، اثری بر جای بگذارند. به عبارت روشن‌تر، آن چیزی که مستقیماً صاحب اثر است، رفتار است نه اخلاق؛ زیرا ما اخلاق را به واسطة رفتار می‌شناسیم و در حقیقت، اخلاق، اثر خود را به واسطة رفتار، نمایان می‌سازد. رفتار، قابل مشاهده است؛ می-توان آن را دید و مورد ارزیابی قرار داد و به واسطة آن، به همنوعان، نفع معنوی یا مادی رساند و یا به آنان آسیب زد. بنا بر این، رفتارها در واقع خُلقیات درونی‌‌اي‌اند