پاكيزگي فردي با اين رويكرد كه فرد بتواند براي ايجاد ارتباط به عنوان جاذبه‌اي فردي در نظر همنوعان به شمار آيد، در سه حوزه مطرح شده است: پاكيزگي لباس؛ پاكيزگي بدن؛ پاكيزگي دهان و دندان.
البته گرچه پاکیزگی دهان و دندان، جزئی از بدن است و باید پاکیزگی را در دو حوزة لباس و بدن منحصر بدانیم؛ با اين حال، از آنجا كه پاکیزگی دهان و دندان در نزد پیشوایان دینی، از اهميت ويژه‌اي برخوردار بوده و نسبت به رعايت آن، سفارش‌هاي فراوانی از طرف آنها (بويژه پيامبر گرامي اسلام صلی الله علیه وآله ) رسيده است، مناسب دیده شد که آن را به عنوان یکی از حوزه‌های مهم پاکیزگی به شمار آوریم. از اين رو، سومین بحث در حوزة پاکیزگی را به صورت مستقل به آن خواهیم پرداخت.
۲. آراستگي
پس از پاكيزگي، نوبت زينت و آراستگي است. به روشني پيداست كه آراستگي و آرايش بدون نظافت و پاكيزگي، اقدامی ناقص است و تعجّب اطرافیان را برمی‌انگیزد. آراستگي ظاهر، با توجّه به اهمّیتش، مرتبه‌ای پس از پاکیزگی دارد و گام دوم در جهت جاذبههای ظاهری است. پس همان گونه که انسان ژوليده و نامرتّب حتّي اگر فردي پاكيزه باشد، دافعه‌آفرين است، انسان آراسته و مرتّب، امّا کثیف و ناپاک نیز آراستگی‌اش تأثیر مثبتی در ایجاد ارتباط یا تحکیم آن با همنوعان نخواهد داشت. آراستگي در حوزة رفتارهاي فردي همچون پاكيزگي به «لباس»، «مو»، «ناخن» و «محاسن و شارب» مربوط می‌شود.
دو ركن مقدّماتي جاذبه‌هاي ظاهري ـ كه با عنوان «پاكيزگي» و
