یکدیگر کاست و در فواصل زمانیِ بیشتری به زیارت یکدیگر رفت تا دلخوری‌ها و کدورت‌ها فروکش کند. البته باید توجّه داشت که قطع رابطه با برادران ایمانی، هرگز توصیه نشده است و روایات فراواني در آثار مثبت آن تأکید دارد. همچنین ضرب المثل دیگری می‌گوید: «از یاد رود هر آنچه از دیده رود». بنا بر اين، لازم است که در اين کار، حدّ اعتدال نگاه داشته شود و از هرگونه افراط و تفریط پرهیز گردد.
۳. تناسب جان‌ها
يكي از عوامل اساسيِ ايجاد علاقه و دوستي در قلب دو نفر، وجود تناسبي دروني بين آنهاست. برای این تناسب روحی و درونی، دو فرض قابل تصوّر است. نخست آن که به نظر می‌رسد تناسب روحی بین افراد به آفرینش نخستین همة انسان‌ها در عالم پیش از این جهان مادی ـ که به عالم ذر معروف است ـ ، مربوط می‌شود. ملاقات یکدیگر در عالم ذر و ایجاد آشنایی و الفت در آن نشئه، به دوستی و محبّت در این دنیا مي‌انجامد. البته گاهی ممکن است به جای الفت و احساس محبّت، نوعي دشمنی و دافعه بین دو نفر وجود داشته باشد. این جاذبه و یا دافعه، ممکن است از عالم ذر بوده باشد و به خاطر ایمان به خدا و اعتراف به ربوبیت او و ملاقات و انسی که در آن عالم واقع شده یا دشمنی‌اي که در آن عالم اتفاق افتاده، ناشی شده باشد. در روایتی از پیامبر صلی الله علیه وآله نقل است که:
الأَرواحُ جُنودٌ مُجَنَّدَةٌ فَما تَعارَفَ مِنها ائتَلَفَ و ما تَناكَرَ مِنها اختَلَفَ.۱
