اصالت،^۱ توانایی‌های درونی و خِردورزی.^۲
در سطح گروهی نیز در زمینه رواج پاک‌دامنی اجتماعی^۳ و مؤسّساتی که افراد را به سوی شهروندیِ بهتر، همچون: مسئولیت‌پذیری،^۴ تربیت،^۵ نوع‌دوستی،^۶ نجابت،^۷ میانه‌روی،^۸ تسامح^۹ و کار اخلاقی،^۱۰ سوق می‌‌دهند.^۱۱

شادکامی: بهزیستی ذهنی(فاعلی)، دانش شادی و رضایتمندی از زندگی

حال که به اجمال، متوجّه شدیم که حوزه روان‌شناسی مثبت و موضوعاتی که مورد بحث قرار می‌دهد، چیست، به بحث خود باز می‌گردیم و آن را پی می‌گیریم. شادکامی، تجربه درونیِ فردی است که برای هر کس رُخ می‌‌دهد و یکی از همان نیروهایی است که بیشتر باید در حوزه روان‌شناسی مثبت، مورد بررسی قرار گیرد؛ چرا که از مهم‌ترین موضوعات روان‌شناسی مثبت، بهزیستی است و مهم‌ترین عاملی که بهزیستی را تحقّق می‌‌بخشد، همانا شادکامی است.
ریچارد داینر،^۱۲ در این باره می‌‌نویسد: دانشمندانی که در این زمینه مطالعه می‌‌کنند، معتقدند که جزء ویژه‌ای از یک زندگی خوب، این است که فرد، زندگی خودش را دوست داشته باشد. بهزیستی ذهنی، شناخت و ارزش‌گذاری مؤثّر فرد از زندگی خودش محسوب می‌‌شود. این

است. این توجّه ویژه‌ای است به آسیب شناسی، که به «انسان خشنود»^۱ و «جامعه پیشرفته» توجّه می‌نماید. همچنین این امکان را که توانمندی‌های سازنده [هر انسان]، قوی‌ترین ابزار در زرّادخانه درمان هستند.
هدف روان‌شناسی مثبت، تسریع تغییر در روان‌شناسی است و هدف آن، بازسازی و مرمّت بدترین چیزهای زندگی، به منظور ساختن بهترین کیفیت در زندگی است. برای جبران عدم تعادل پیشین، ما باید نیروهای بدن را تقویت کنیم و برای بهبود در بیماری‌های روانی، مداخله نماییم.
روان‌شناسی مثبت، در سطح ذهنی،^۲ در باره تجارب ذهنی مثبت است، مانند: بهزیستی،^۳ رضایتمندی^۴ (گذشته)؛ غرقه شدن،^۵ لذّت،^۶ لذّت‌های جسمانی^۷ و شادکامی^۸ (حال)؛ شناخت‌های سازنده در باره آینده، همچون: خوشبینی،^۹ امید^۱۰ و ایمان^۱۱ (آینده).
در سطح افراد، روان‌شناسی مثبت، در باره صفات مثبت فردی، بحث می‌‌کند؛ مانند: ظرفیت عشق و کار،^۱۲ شجاعت، مهارت‌های بین فردی، احساس زیبایی‌شناسی، استقامت،^۱۳ از خود گذشتگی،