کتاب فرهنگ معارف نیز با تفکیک حوزه معانی، چنین آوردهاست:
سعادت [اخلاق]: Happiness، Felicity، Eudaimania.
سعادت [اخلاق، فلسفه، کلام]: Beatitude.
سعادت [عرفانی، قرآنی]: Flicity.
سعادت [فقه]: Bliss.۱
علیمحمد حق‌شناس و همکاران او در فرهنگ هزاره، «Happiness» را به معنای خوش‌بختی، سعادت، شادکامی، خوش‌حالی و شادی، آورده‌اند.۲
امّا از میان این واژه‌ها، واژه «Happiness»، به یک اصطلاح روانشناسی، تبدیل شده است. مرسوم‌ترین واژه‌ای که در روانشناسی در مقابل«Happiness» گذاشته‌اند، واژه «شادکامی»است. ما نیز در ادامه بحث، از همین واژه، استفاده خواهیم نمود.
شادکامی و روانشناسی
وقتی واژه سعادت در حوزه‌هایی چون اخلاق، فلسفه و دین به کار می‌‌رود، برای خود، مقتضیاتی دارد. برای مثال، همان طور که در روایات مشاهده نمودیم، محدوده این واژه به دنیا و مفاهیم دنیایی، محدود نشده بود و آخرت و دنیای غیر مادّی را نیز شامل می‌‌شد. امّا این واژه، وقتی وارد حوزه روانشناسی میشود، لاجرم از شرایط و اتمسفر کلّی روانشناسی،
