کلیدی برخوردار است. معتقد بودن به این آموزه‌ها، در زندگی آنها تأثیرات انگیزشیِ فراوانی دارد و این تأثیر، بسیار مشهود است.
مفهوم بهشت، در فرهنگ اسلام، جایگاه والایی دارد و بویژه به لحاظ انگیزشی، جزء ویژگی‌های مهم فرهنگ اسلامی به شمار می‌رود؛ یعنی مهم‌ترین تشویق بعد از رضای خدا، در تعالیم اسلامی، ورود به بهشت و متنعّم شدن از نعمات آن است و حتّی بسیاری از افراد که از شناخت و ایمان پایین‌تری برخوردارند، پاداش بودن بهشت را بهتر متوجّه می‌شوند. لذا به لحاظ تشویقی، کارآیی گسترده‌تری را بین مؤمنان دارد. مخصوصاً که قرآن کریم، اوصاف بهشت را به اندازه‌ای قابل باور و ساده، مطرح نموده است که تصوّر و تصدیق آن، خیلی مشکل نیست. لذا عموم مردم، این ادبیات و این نوع گفتمان را راحت‌تر درک می‌‌کنند.
۲. حوزه رفتار
منظور از حوزه‌های رفتاری ایمان، ابعادی از ایمان است که در سطح رفتار، نمایان می‌‌گردد. وقتی کسی به خدا و دین او ایمان بیاورد، در ابتدای امر، یک پدیده شناختی تحقّق پیدا می‌‌کند؛ یعنی فرد، متوجّه خدا شده، در صدد شناخت ویژگی‌های خداوند و آموزه‌هایی که برای بشر فرستاده است، بر می‌‌آید. پس از شناخت، برخی از آموزه‌ها، ابعاد عملی نیز دارند که پایبندی به آنها، نشانه ایمان حقیقی است و ممکن نیست که ایمان واقعی، تحقّق پیدا کند؛ امّا پیامدهای رفتاری آن، وجود نداشته باشد. البته جدا کردن این پیامدها از اصل شناخت و اعتقاد نیز، بسیار مشکل است. در واقع، اسلام، نه شناخت بدون عمل را شناختی اصیل می‌‌داند، نه عمل بدون پشتوانه شناختی صحیح را عمل باارزش، تلقّی
