کسى که دنیاى خود را به خاطر آخرتش و یا آخرت خود را به خاطر دنیایش، رها کند، از ما نیست.
و در حدیث دیگری، رسول خدا صلی الله علیه وآله میفرماید:
خَیرُکم مَن لَم یترُک آخِرَتَهُ لِدُنیاهُ، ولا دُنیاهُ لاِخِرَتِهِ.۱
بهترینِ شما، کسى است که نه آخرتش را به خاطر دنیایش، و نه دنیایش را به خاطر آخرتش، رها کند.
لذا ایشان، بهترین فرد را کسی میداند که نه دنیا را به خاطر آخرت، ترک کند و نه آخرت را به خاطر دنیا؛ بلکه باید از هر دوی آنها استفاده نماید.۲ به همین جهت، آن حضرت، کوشاترینِ مردم را کسی میداند که به هر دو سطح بپردازد.۳ بر این اساس، اسلام، سعادت تکْسطحی را نمیپذیرد، حتّی اگر سطح اُخروی باشد.
الگوی رابطه سطوح سعادت با یکدیگر
نکته بسیار مهمّ دیگری که تعیین کننده فهم احادیث در باره این موضوع است، پیوستگی و در هم تنیدگی هر دو سطح سعادت با
1.. خیر و برکت در قرآن و حدیث، ص ۳۲۳، ح ۴۳۷ (به نقل از: تاریخ بغداد، ج٤، ص ٢٢١، ح ١٩١٨؛ کنز العمّال، ج ٣، ص ٢٣٨، ح٦٣٣٦).
2.. «لَیسَ خَیرُکم مَن تَرَک الدُّنیا لِلآخِرَةِ ولاالآخِرَةَ لِلدُّنیا، ولکن خَیرُکم مَن أخَذَ مِن هذِهِ وهذِهِ»
(ربیع الأبرار، ج ١، ص ٥٣؛ تاریخ أصبهان، ج ٢، ص ١٦٧، ح ١٣٦٩؛ حلیة الأولیاء؛ ج ١، ص ٢٧٨؛ کنز العمّال؛ ج ٣، ص ٧٣٣، ح ٨٦٠٥).
«لَیسَ خَیرُکم مَن تَرَک دُنیاهُ لِآخِرَتِهِ ولِآخِرَتَهُ لِدُنیاهُ، حَتّى یصیبَ منِهُما جَمیعاً، فَإِنَّ الدُّنیا بَلاغٌ إلَى الآخِرَةِ»
( فردوس الأخبار، ج٣، ص٤٥٥، ح٥٢٩٠؛ الفردوس، ج ٣، ص ٤٠٩، ح ٥٢٤٩).
3.. «أعظَمُ النّاسِ هَمّا، المُؤمِنُ الَّذی یهُمُّ بِأَمرِ دُنیاهُ وأمرِ آخِرَتِه؛ کوشاترینِ مردم، مؤمنی است که در کار دنیا و آخرتش، اهتمام ورزد»
(سنن ابن ماجة، ج ٢، ص ٧٢٥،ح ٢١٤٣؛ الفردوس، ج ١، ص ٣٥٩، ح ١٤٤٩).