وقت آزاد، اگر چه ضرور است؛ امّا برای اوقات فراغت، شرایط دیگری نیز لازم است^۱ .
تحقیقی^۲ نشان می‌دهد که همبستگی اوقات فراغت با رضایت از زندگی، بیشتر از بسیاری مؤلّفه‌های دیگر، مانند: ازدواج، کار، روابط دوستانه، داشتن سلامت و مسائل جنسی زندگی است. همبستگی نشان داده شده ۴۲/۰ است. تأثیر اوقات فراغت عملی، در نمونه‌های مختلفی انجام شده است. مثلاً مطالعاتی در باره افرادی که در جستجوی به کار بردن تمرینات نظم دهنده بودن، انجام شد. این یافته، به دست آورد که این اعمال، اضطراب و افسردگی را کاهش و عزّت نفس را افزایش می‌‌دهند و تصویر بدنی را بهبود می‌‌بخشند.
بعضی دیگر از انواع اوقات فراغت (مانند: گروه‌های اجتماعی، کارهای داوطلبانه و موزیک) نیز بر عواطف مثبت، اثر می‌‌گذارند. با وجود این، کاری مانند تماشای تلویزیون، گاهی رابطه منفی با رضایتمندی دارد.^۳
آرگایل، در یک نتیجه‌گیری، بیان می‌کند که اوقات فراغت، تأثیر فراوانی بر همه ابعاد بهزیستی، بویژه هیجانات مثبت و سلامت جسمی و روانی، و در گستره کمتری، بر روی شادکامی نیز تاثیر دارد.
پُرفایده‌ترین اوقات فراقت‌، از ورزش، تمرین‌ها و گروه‌های اوقات فراغت اجتماعی، نشئت می‌‌گیرد.

تحقیقات نشان می‌‌دهند که برای معنادهی به زندگی، باید به چهار نیاز مهم، پاسخ داده شود. در غیر این صورت، معنادهی به زندگی، مختل خواهد شد. این چهار نیاز، عبارت‌اند از: هدف‌مدار بودن در زندگی، ارزش‌مداری، احساس کارآمدی، و ارزش قائل بودن برای خود.
اگر در پاسخ به یکی از این نیازها، فرد، دچار مشکل شود، در کلّ معنادهی به زندگی، دچار مشکل خواهد شد. یکی از این نیازها، احساس کارآمدی است^۱ ؛ یعنی اگر فردی به سه نیاز: ارزش‌‌مداری، هدف‌مداری و ارزش قائل بودن برای خود، پاسخ مثبت بگوید؛ امّا احساس کارآمدی نداشته باشد، دچار نقص است و کلّ معنادهی، به زندگی آسیب می‌‌بیند. جالب آن که «احساس کارآمدی» و «رضایت شغلی»، دو مفهوم بسیار نزدیک به هم هستند و بسیار کم است کسی که رضایت شغلی نداشته باشد، امّا احساس کارآمدی داشته باشد. اگر شخص بیکاری، مدّتی تلاش کند؛ امّا از یافتن شغل، مأیوس شود، حتماً احساس کارآمدی او مخدوش خواهد شد.

۶. اوقات فراغت

اوقات فراغت، به فعّالیت‌هایی گفته می‌‌شود که مردم، در وقت آزاد خود، انجام می‌‌دهند و این کارها را به خاطر فواید و نتایج آن‌ها، تفریح، سرگرمی، پیشرفت و اصلاح، و یا دیگر اهدافی که در نظر دارند، انجام می‌دهند. این کار را به خاطر درآمد مادّی انجام نمی‌دهد. پس تنها داشتن