ب. انجام دادن عمل، مخالفت با دستورهای الهی محسوب گردد.
افرادی که از خواستههای نفس خود، پیروی میکنند، در درازمدّت، احساس شادی نخواهند نمود و علّتش این است که اطاعت از نفس، برابر مخالفت با فرمان خداست. این مخالفت، نوعی اِعراض از یاد خدا نیز محسوب میگردد که قرآن کریم میفرماید:
(من أعرض عن ذکری فإنّ له معیشةً ضنکا).
علاّمه طباطبایی، «ضنک» را در این آیه، به مضیقه و فشار، معنا کرده است.۱ بدون شک، این فشار، فشاری روانی است و علّت آن نیز تا حدودی واضح است؛ چرا که اگر کسی از خدای متعال، اعراض نماید، باید به دنیا و نفس خویش، روی کند و دنیاگرایی و اطاعت از هوای نفس، هر دو، باعث غم و اندوه و نگرانی نسبت به آینده خواهند شد.
سعادت در روانشناسی
سعادت، در متون روایی، به امری که در آن خیر و برکت و شادی باشد، اطلاق میشود و در فرهنگ عمومی هم معنایی شبیه به این دارد. در فرهنگ انگلیسی نیز مفاهیم و واژگانی را در مقابل واژه سعادت مییابیم که به چند مورد آن ـ که از فرهنگهای دوزبانه استخراج شده است ـ ، اشاره میشود. فرهنگ حیـّیم، برای واژه «سعادت»، معادلهای «Perity»، «Happiness»، «Felicity»، و «Bliss» را آورده است.۲