چهارم: امانتداری
امانتداری، از دو زاویه، مورد دقّت قرار می‌گیرد: امانتداری زن نسبت به خودش و نسبت به اموال همسرش؛ یعنی زن، باید صیانت نفس داشته باشد و در برخورد با نامحرمان، تقوا پیشه نماید و باحیا و عفیف باشد و علاوه بر آن، در نگهداری مناسب از اموال شوهرش، کوشا باشد. رسول خدا صلی الله علیه وآله می‌فرماید:
ثلاثة من السعادة: ... المرأة تراها تعجبک و تغیب فتأمنها علی نفسها و ما لک.۱
سه چیز، از سعادتْ شمرده میشود: ... همسری که از دیدنش خوش‌حال شوی و در هنگام نبودن [و مسافرت]، نسبت به [حفظ پاک‌دامنی] او و [نگهداری‌اش از] اموالتان، احساس ایمنی نمایید.
همین مضمون، در حدیثی از امام صادق علیه السلام نیز آمده است.۲ این خصلت زن، یکی از بزرگ‌ترین سعادت‌ها برای مرد، محسوب میشود؛ چرا که زمینه آرامش خاطر او را فراهم می‌آورد.
تحقیقات، نشان داده که حساسّیت نسبت به همسر از این زاویه، در بیشتر فرهنگ‌ها وجود دارد. فقدان این ویژگی، موجب بروز احساس ناامنی و تشویش خاطر و اضطراب میگردد و لذّت زندگی زناشویی را به تلخ‌ْکامی تبدیل می‌سازد. به همین جهت، خیانت همسر، از عوامل شقاوت و تیره‌بختی به شمار رفته است. امام زین العابدین علیه السلام در این باره می‌فرماید:
