ارتباط مستقيم داشته باشند؛ شخصاً با آنها ديدار كنند و از مشكلاتشان، آگاه شوند. امام مى فرمايد: مردم، غالباً رنج كشيده اند، درد ديده اند و بر آنها ستم روا شده است. بدين جهت، اگر فرصتى براى واگويى دردها و رنج ها پيدا كنند، شايد به درشتى سخن بگويند. لذا به كارگزاران خويش سفارش مى كند تا لحن درشت و گاه كَج خُلقى ها و تلخى ها و برخوردهاى ناصواب مردم را تحمّل كنند، هرگز در برخورد با آنان، خشم نگيرند، با چهره اى خندان و كلامى مهربان با مردم برخورد كنند، و اگر بر لغزش هايى از مردمانْ آگاه شدند كه در پنهان و به دور از ديده مردمْ انجام داده اند، در مورد آنها تفحّص نكنند.
امام على عليه السلام مى كوشيد كه پيوند مردم با حكومت، روشن، شفّاف و به دور از ابهام باشد. از اين رو، به كارگزاران سفارش مى كرد تا با تلاش و صداقت، زمينه هاىِ سوءظن مردم به حكومت را بزدايند، و اگر غوغاسالارانى با جوسازى، كارگزاران را به تجاوز به حقوق مردمْ متّهم كردند، سعى كنند كه با برخورد روياروى و صادقانه و توضيح و تشريح هاى شفّاف، دلايل اقدامات خود را روشن كنند و هرگز در ذهن مردمان، درباره حكومت، ابهامى باقى نگذارند، و اين همه، نشانِ ارج و عظمت مردم است در ديدگاه على عليه السلام .
۵ . حمايت از ستمديدگان
امام على عليه السلام ، ستاندن داد مظلوم از ظالم را «پيمان الهى» مى داند. پس بر يارى مظلوم، تأكيد مى كند و بر ستيز با ظالم، پاى مى فشارد. يارى رسانى مظلومان و ستيزندگى با ظالمان، از جمله آخرين وصيّت هاى او به امام حسن و امام حسين عليهماالسلامو تمام كسانى است كه در گذرگاه زمان، وصيّت امام را مى شنوند.
على عليه السلام ، از هر فرصتى براى گسترش فرهنگ ستم ستيزى و حمايت از ستمديدگان، بهره مى گرفت و از مردم، براى اصلاح اجتماع و پيوندهاى اجتماعى و
