پرچم حقّ و هدايت، قرار ده كه در [ راه ]پيروزى بر آنان، گام بر مى دارد، پشت كننده [ به نبرد] نيست، و شك آور نباشد.
بار خدايا! به تو پناه مى برم در اين هنگام، از ترس به هنگام وحشت ها و از سُستى به هنگام يورش قهرمانان، و از گناهى كه اعمالم را تباه سازد. پس، از روى شكْ باز ايستم، يا بدون يقين بگذرانم، و [ در نتيجه ]تلاشم بيهوده و عملم پذيرفته نشده باشد». ۱
۵۱۹.وقعة صفّين ـ به نقل از تميم ـ :[ على عليه السلام ] هنگامى كه به سوى نبرد حركت مى كرد، نام خدا را به هنگام سوار شدن بر زبان مى آورد و مى گفت: «سپاسْ خدا را بر نعمت هايش بر ما و عطاى بزرگش! سُبْحَـنَ الَّذِى سَخَّرَ لَنَا هَـذَا وَ مَا كُنَّا لَهُو مُقْرِنِينَ وَ إِنَّـآ إِلَى رَبِّنَا لَمُنقَلِبُونَ؛ ۲ پاك است كسى كه اين را براى ما رام كرد؛ و[ گرنه، ]ما را ياراى [ رام ساختن] آنها نبود، و به راستى كه ما به سوى پروردگارمان بازخواهيم گشت ».
آن گاه رو به قبله مى كرد و دستانش را به سوى خدا بالا مى برد و مى گفت: «بار خدايا! به سوى تو گام ها برداشته شد و بدن ها خسته گشت و دل ها به تو متوجّه شد و دست ها بلند شد و ديدگان، تيز شدند . رَبَّنَا افْتَحْ بَيْنَنَا وَبَيْنَ قَوْمِنَا بِالْحَقِّ وَأَنتَ خَيْرُ الْفَـتِحِينَ؛ ۳ پروردگارا! ميان ما و قوم ما به حق گشايش ده كه تو بهترين گشايش دهندگانى! . به بركت الهى حركت كنيد!».
آن گاه مى گفت: «خدا بزرگ تر است ! خدا بزرگ تر است! خدايى جز خداى يگانه نيست و خدا بزرگ تر است! اى خدا! اى يگانه! اى بى نياز! اى پروردگار محمّد! الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعَــلَمِينَ الرَّحْمَـنِ الرَّحِيمِ مَــلِكِ يَوْمِ الدِّينِ إِيَّاكَ نَعْبُدُ وَ إِيَّاكَ
