بدانچه با خود عهد كردم ، وفا كنم. ^۱

۳۶۱.امام على عليه السلام ـ در پرهيز دادن از فتنه ها ـ :پس نمودارهاى فتنه و نشانه هاى بدعت مباشيد و آن را كه پيوند جماعت مسلمانان ، بدان استوار است و اركان اطاعت بر آن پايدار، بر خودْ لازم شماريد. ^۲

۳۶۲.امام على عليه السلام ـ از سخنش با خوارج ـ :با اكثريت ، هم داستان شويد، كه دست خدا همراه جماعت است ؛ و از تفرقه بپرهيزيد، كه آن كه از مردم جدا افتد ، بهره شيطان است ، چنان كه گوسفند دور مانده از گلّه ، نصيب گرگ است. ^۳

۳۶۳.امام على عليه السلام :مى بايد اسلام و متانتش شما را از ياغيگرى و ياوه گويى باز دارد و كلامتان يكى شود. بچسبيد به دين خدا كه جز آن ، از كسى پذيرفته نيست ، و [ بچسبيد ]به كلمه اخلاص كه سبب استوارى دين است. ^۴

۳۶۴.امام على عليه السلام :بپرهيزيد از دگرگونى در دين خدا، كه همراه جماعت بودن در حقّى كه آن را خوش نمى انگاريد ، بهتر است از پراكنده شدن به خاطر باطلى كه آن را دوست مى داريد! و همانا خداوند سبحان ، به كسى به خاطر جدايى خيرى نبخشيد ، نه از گذشتگان و نه از باقى ماندگان. ^۵

۳۶۵.امام على عليه السلام :به درستى كه شيطان ، راه هايش را بر شما هموار گردانَد و مى خواهد دينتان را بند بند ، بگسلد و پراكندگى را جايگزين پيوند سازد و با تفرقه ، فتنه و بحران را به شما بخشد. پس از دمدمه و وسوسه او روى برگردانيد. ^۶

۳۶۶.امام على عليه السلام :به خدا سوگند، امّتى پس از پيامبرش اختلاف نكند ، جز آن كه باطل ها بر حق هايش غالب گردد ، مگر آنچه خدا خواهد. ^۷

۶ / ۱۳

بازرسى براى برچيدن ستم لشكريان

۳۵۹.امام على عليه السلام :از بنده خدا، على امير مؤمنان ، به هركس كه ارتش بر او گذرد ، از گردآورندگان خراج و كارگزاران شهرها:
پس از حمد و سپاس خداوند؛ به درستى كه لشكرى روانه ساختم كه به خواست خدا ، از كنار شما عبور مى كنند و به آنان سفارش كردم بدانچه از سوى خداوند بر آنان واجب است ، از خوددارى كردن از آزار و كنار نهادن اذيّت و بدى؛ و من نزد شما و پيمان شما ، از آزار سپاهيان بيزارى جويم ، مگر آن كه گرسنگى ، سربازى را ناچار گردانَد و راهى براى سير كردن خود ، جز آن نيابد. پس كسى را كه دست ستم گشايد ، از ستمگرى باز داريد و دست بى خردان خود را از زيان رساندن به لشكريان و متعرّض آنان شدن در آنچه استثنا كردم ، باز داريد. من پشتِ سر سپاه هستم. پس شكايت هاى خود را به من رسانيد ، و آنچه به شما رسد به سبب غلبه آنان و توان برطرف كردن آن را نداريد ، جز به وسيله خدا و من ، به يارى خدا آن را تغيير دهم. إن شاء اللّه ! ^۱

۶ / ۱۴

كوشش در جهت اتّحاد جامعه اسلامى

۳۶۰.امام على عليه السلام ـ از نامه اش به ابو موسى اشعرى، در پاسخ به مسئله حكميت ـ :همانا بسيارى مردم ، از بسيارى از بهره هايشان ، بى نصيب ماندند. پس به دنيا رو آوردند و از روى هوا سخن گفتند. من در اين كار ، به جايگاهى شگفت رسيدم. مردمى خودپسند بر آن گِرد آمدند . و من اكنون دُمَلى را درمان مى كنم كه مى ترسم سرنگشايد ؛ و بدان كه در يكپارچه كردن امّت پيامبر و الفت آنان ، كسى از من حريص تر نيست. من بدين كار ، پاداش نيكو و بازگشتى كريمانه بجويم ، و