دهند . به خدا سوگند ، چيزى ندارم ، مگر آن كه برخى از حيواناتى را كه در خانه نگهدارى مى كنم ، بفروشم.
به او فرمود : «نه ؛ به خدا سوگند ، چيزى (سهمى) برايت [ در بيت المال] نمى بينم، مگر آن كه دستور دهى عمويت دزدى كند و به تو ببخشد!». ^۱

۵ / ۱۵ ـ ۵

نوه امام

۲۷۹.أنساب الأشراف ـ به نقل از مسلم صاحب الحناء ـ :وقتى على بن ابى طالب عليه السلام از جنگ جمل فارغ شد ، به كوفه آمد و وارد بيت المال شد .. . آن گاه ، دختر حسن يا حسين عليهماالسلام آمد . پس چيزى از آن جا برداشت . [ على عليه السلام ] به دنبالش رفت ، دستش را باز كرد و آن را از او گرفت .
گفتيم : اى امير مؤمنان! او را در بيت المال ، حقّى است!
فرمود : «وقتى پدرش سهمش را گرفت . هرچه قدر خواست ، به او ببخشد» . ^۲

۵ / ۱۵ ـ ۶

خواهر امام

۲۸۰.الاختصاص:خواهر على عليه السلام اُمّ هانى ، دختر ابوطالب ، بر او وارد شد. به وى بيست درهم بخشيد.
امّ هانى ، از برده غير عربِ آزاد شده اش پرسيد: امير مؤمنان چه قدر به تو داد؟
گفت: بيست درهم.
امّ هانى ، خشمناك بازگشت.
على عليه السلام به وى گفت: «بازگرد. خداوند ، تو را رحمت كند! ما در كتاب خداوند ،

عقيل گفت: آيا مرا فرمان مى دهى كه صندوق هاى مردمانى كه بر خدا توكّل كرده و ثروت خود را در آن گذارده اند ، بشكنم؟!
امير مؤمنان فرمود: «آيا به من فرمان مى دهى كه بيت المال مسلمانان را بگشايم و اموال آنان را به تو بخشم ، حال آن كه بر خدا توكّل كرده اند و بر آن قفل زده اند؟! اگر مايلى ، شمشيرت را بردار و من هم شمشيرم را بر مى دارم و به سوى حيره ^۱ مى رويم ؛ چرا كه در آن جا بازرگانانى ثروتمند ، سكونت دارند. بر آنان شبيخون مى زنيم و اموالشان را مى گيريم!» .
عقيل گفت: مگر به عنوان دزد اين جا آمده ام؟
فرمود: «از يكى بدزدى ، بهتر است كه از همه مسلمانان بدزدى!».
عقيل گفت: اجازه مى دهى به سوى معاويه بروم؟
فرمود: «به تو اجازه دادم».
عقيل گفت: براى اين سفر ، يارى ام كن.
فرمود: «اى حسن! به عمويت چهارصد درهم بپرداز».
عقيل بيرون رفت ، در حالى كه مى گفت:
به زودى بى نيازم كند ، آن كه تو را از من بى نياز كرد/
و پروردگارِ نزديك، بدهى ما را ادا كند. ^۲

۵ / ۱۵ ـ ۴

عبد اللّه بن جعفر

۲۷۸.الغارات ـ به نقل از حبيب بن ابى ثابت ـ :عبد اللّه بن جعفر ، پسر ابوطالب ، به على عليه السلام گفت: اى امير مؤمنان! كاش دستور مى دادى به من كمك شود ، يا خرجى