گفت: فرزندم ، و او شاعر است.
فرمود: «به وى قرآن بياموز كه برايش از شعر ، بهتر است». ^۱

۱۵۳.امام على عليه السلام ـ از نامه وى به قُثَم بن عباس كه كارگزار وى در مكّه بود ـ :پس از حمد خدا ؛ حج را براى مردم به پا دار و به آنان روزهاى خداوند را يادآورى كن ، و بامداد و شامگاه برايشان بنشين ، به استفتاكنندگان فتوا ده، نادان را تعليم كن ، و با دانشمند ، مذاكره نما. ^۲

۱۵۴.امام على عليه السلام ـ در پاسخ پرسش كننده اى كه از مشكلى پرسيده بود ـ :براى فهميدن بپرس ، نه براى چون و چرا كردن ، كه نادانِ آموزنده ، همانند داناست ، و داناى بيرون از انصاف ، همانند نادانِ پُر چون و چراست. ^۳

۱۵۵.امام على عليه السلام ـ در پاسخ مردى كه از او خواست تا ايمان را برايش معرّفى كند ـ :چون فردا شود ، نزد من آى تا در حضور مردم ، برايت بازگويم كه اگر سخنم را فراموش كردى ، ديگرى آن را به خاطر بسپارد؛ زيرا كه سخن ، چون شكارِ رَمَنده است. يكى آن را به دست آرَد و ديگرى از دست دهد . ^۴

۴ / ۲

بازداشتن از برهم زدن سنّت هاى پسنديده

۱۵۶.امام على عليه السلام ـ در عهدنامه اش به مالك اشتر ـ :و آيين پسنديده اى را بر هم مزن كه بزرگان اين امّت ، بدان رفتار نموده اند و بدان وسيله ، الفت و پيوستگى به هم آمده است و شهروندان ، بر آن پايه ، سازش كرده اند؛ و آيينى را مَنِه كه به چيزى از سنّت هاى نيك گذشته ، زيان رسانَد ، تا پاداش ، از آنِ سنّت گذار باشد و گناهش بر تو مانَد كه آن را شكسته اى... و بر تو واجب است به خاطر داشته باشى كه آنچه بر

ديگر قشرهاى مردم ، نزد او جمع مى شدند و او به آنان ، دين شناسى و قرآن مى آموخت و در ساعتى خاص ، از اين جلسه برمى خاست. ^۱

۱۴۹.إرشاد القلوب:گزارش شده كه هر گاه على عليه السلام از نبردْ فراغت پيدا مى كرد ، به آموزش مردم و داورى در ميان آنان مى پرداخت. ^۲

۱۵۰.الطبقات الكبرى ـ به نقل از علباء بن احمر ـ :على بن ابى طالب عليه السلام ، سخنرانى كرد و فرمود: «چه كسى دانشى را به يك درهم مى خرد؟».
حارث اَعوَر (يك چشم) چند صفحه را به يك درهم خريد و آن را نزد على عليه السلام آورد و ايشان ، برايش دانش هاى بسيارى نوشت.
پس از آن ، على سخنرانى كرد و فرمود: «اى مردم كوفه! نيمه مردى بر شما پيروز گشت». ^۳

۱۵۱.الغارات ـ به نقل از سالم بن ابى جعد ـ :على عليه السلام براى كسانى كه قرآن قرائت مى كردند ، دو هزار دو هزار ، مقرّرى تعيين كرد ؛ و پدرم از قاريان قرآن بود . ^۴

۱۵۲.شرح نهج البلاغة:غالب بن صعصعه ، بر على عليه السلام وارد شد و فرزندش فَرَزدَق ^۵ با او بود. على عليه السلام به وى فرمود: «كيستى؟».
گفت: غالب ، فرزند صعصعه مجاشعى...
فرمود: «... اى ابو احظل! اين جوانِ همراهت كيست؟».