سرش ، به زندان ببرند ، با طنابى پاهايش را ببند و وقت نماز او را بيرون آور. اگر كسى برايش غذا ، آشاميدنى ، لباس و زير اندازى آورد ، مانع مشو. مگذار كسى بر او وارد شود تا به او چاره اى تلقين كند يا به آزادى اميدوارش سازد. اگر برايت روشن شد كه كسى مطلبى را به او القا كرده كه به مسلمانانى زيان مى رساند، او را با تازيانه تأديب نما و زندانى كن تا توبه نمايد.
شب ها زندانيان را براى هواخورى به حياط زندان بياور ، جز ابن هرمه را ، مگر آن كه ترس از تلف شدنش باشد كه او را نيز شب ها آزاد بگذار. اگر در او طاقت و توان ديدى ، پس از سى روز ، ۳۵ تازيانه ديگر ، افزون بر ۳۵ تازيانه قبلى بر او بزن. براى من گزارش كارت در بازار را بنويس و اين كه چه كسى را پس از آن خائن برگزيدى. حقوق ابن هرمه خائن را هم قطع كن. ۱
۱۳۸.امام على عليه السلام ـ از عهدنامه اش به مالك اشتر در مراقبت از كارگزاران ـ :اگر يكى از آنان دست به خيانتى زد و گزارش بازرسان تو بر آن خيانت، هم داستان بود ، بدين گواه بسنده كن و كيفر او را با تنبيه بدنى بدو برسان و آنچه به دست آورده ، بستان. سپس او را خوار بدار و خيانتكار شمار و طوق بدنامى در گردنش بياويز. ۲
۳ / ۱۴
منع كارگزاران از پذيرش هديه
۱۳۹.امام على عليه السلام :هر زمامدارى كه از نيازمندى هاى مردم ، خود را پنهان سازد ، خداوند از او و خواسته هايش در رستاخيز ، پنهان شود و اگر زمامدار ، هديه بپذيرد ، خيانتكار باشد و اگر رشوه قبول كند ، پس او مشرك است. ۳