۴ / ۵

مستجار

۷۱.امام صادق عليه السلام:حضرت ابراهيم كعبه را ساخت ... و براى آن دو در قرار داد: درى به مشرق و درى به مغرب. مستجار، درى است كه رو به مغرب است. ^۱

۷۲.امام سجّاد عليه السلام:چون آدم به زمين هبوط كرد، كعبه را طواف نمود. كنار مستجار كه رسيد، به كعبه نزديك شد، دستان خود را به آسمان بلند كرد و گفت: پروردگارا، مرا ببخشاى. ندا آمد: تو را بخشودم. گفت: خدايا، فرزندانم را. ندا آمد: اى آدم! هر يك از فرزندان تو سراغ من آيد و گناه خويش را اين جا آورد، گناهش را مى آمرزم. ^۲

۴ / ۶

ركن يمانى

۷۳.مجاهد:پيامبر خدا صلى الله عليه و آله ركن يمانى را مى بوسيد و صورت بر آن مى نهاد. ^۳

۷۴.ابو مريم:با امام باقر عليه السلام مشغول طواف بودم. در هيچ يك از طوافهايش به ركن يمانى نمى رسيد، مگر آن كه آن را لمس مى كرد، سپس مى گفت:
«خدايا به سويم بازگرد (وتوفيقى ده) تا توبه كنم و مرا نگهدار تا دوباره به گناه برنگردم». ^۴

۴ / ۳

حِجر اسماعيل

۶۹.امام صادق عليه السلام:حجر، خانه اسماعيل است و قبر هاجر و اسماعيل در آن قرار دارد. ^۱

۴ / ۴

ملتزم

۷۰.امام صادق عليه السلام:هرگاه از طواف خود فارغ شدى و به آخر كعبه . در مقابل مستجار ، اندكى به ركن يمانى مانده . رسيدى، دستان خود را بر كعبه بگستر، شكم خود (بدن) خويش را به آن بچسبان و صورتت را بر كعبه بگذار و بگو:
«خدايا! خانه ، خانه توست . بنده ، بنده توست و اينجا، جايگاه كسى است كه از دوزخ به تو پناه مى آورد».
سپس نزد پروردگار به آنچه كردى اقرار كن. به يقين هيچ بنده مؤمنى نيست كه در اينجا به گناهان خود در مقابل خدا اقرار كند، مگر آن كه خدا او را بيامرزد، اگر بخواهد و مى گويى:
«خدايا، رحمت و گشايش و عافيت از جانب توست. خدايا، عمل من اندك است، پس آن را برايم بيفزاى و آنچه را كه تو از آن آگاهى و بر مردم پوشيده است، ببخشاى».
آنگاه از آتش به خدا پناه مى برى و هر چه مى خواهى، براى خود دعا كن، سپس ركن يمانى را لمس كن و سراغ حجرالأسود بـرو. ^۲