آن مى ايستاده است تا بتواند قسمت بالايى ديوار كعبه را بسازد.
دسته دوّم مى گويند: حضرت ابراهيم عليه السلام هنگام اعلان حجّ، جهت امتثال امر «واذّن في الناس بالحجّ» بر روى اين سنگ ايستاد. برخى نيز مى گويند: اين سنگ در تمام واقعه هاى ذكر شده مورد استفاده حضرت ابراهيم عليه السلام قرار گرفته است.
توضيحى درباره جايگاه مقام
تغيير مكان «مقام ابراهيم» از مسلّمات تاريخ است و بسيارى ازكتاب هاى سيره و حديث و تاريخ آن را از مكان كنونى اش به كعبه نزديك تر و يا حتّى چسبيده به آن دانسته اند. بر طبق آن چه كه از برخى احاديث، به دست مى آيد، ابتدا در جاهليت آن را از كعبه دورتر بردند و سپس پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله آن را پس از فتح مكّه به جاى نخستينش باز گرداند، يعنى همان مكانى كه ابراهيم عليه السلام آن را نهاده بود و سپس عمر آن را به مكانى كه هم اكنون قرار دارد، انتقال داد.
در علّت اين انتقال اختلاف كرده اند: برخى آن را به جهت سيلى مى دانند كه مقام را با خود برد و برخى ديگر به جهت توسعه دادن مكان طواف و دسته اى به جهت اين كه زير پاى طواف كنندگان نرود، دانسته اند.
۴ / ۲
حجر الأسود
۶۷.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله:حَجَر، دست خدا در زمين است. هر كه دست خود را بر آن بكشد،با خدا بيعت كرده كه او را نافرمانى نكند. ۱
۶۸.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله:حجرالأسود،از سنگ هاى بهشت است. ۲