بايد بر مصيبت زده ترحّم كرد، او را دستگيرى و يارى نمود، در غمش شريك شد و دردى را از دلش بيرون برد.
فطرت انسانى اقتضا مى كند كه انسان از ديدن رنج ديگران رنجيده شود؛ ولى براى حسود، رنج ديگران، گنج است. ۱ او از آزار رساندن به مصيبت زدگان و شماتت آنها دست بردار نيست. پس، اين صفت نيز دليلى ديگر بر حقارت حسود است و حكايت از درماندگى او مى كند.
۴. خيانت
خيانت، اسم مصدر از مادّه « خَوَن » است و در لغت، به معناى آن است كه شخص در آنچه او را در نگهدارى از آن، امين دانسته اند، خيانت ورزد. ۲ البتّه معناى اين اصطلاح در قرآن و فقه، كمى تعميم يافته و شامل مطلق تعدّيات انسان از حد و مرز شرعى، تجاوز به حقوق ديگران و عدم رعايت حقّ حقيقى (تكوينى) و اعتبارى پروردگار يا انسان است. ۳ در حديثى، امام صادق عليه السلام مى فرمايد كه يكى از نشانه هاى حسود، اين است كه خيانت مى كند. ۴ اين صفت، از رذايل و خوى هاى پليد است كه دين اسلام، پيروان خود را سخت از آن بر حذر داشته است. خداوند در سوره انفال مى فرمايد:
«إِنَّ اللَّهَ لاَ يُحِبُّ الْخَآئِنِينَ. ۵ خداوند، خيانتكاران را دوست ندارد» .
امام صادق عليه السلام مى فرمايد :
