غَيْرِ أَنْ تُوجِدَهُ حُجَّةً عَلَيْكَ . ۱ اگر برادرى از برادرانت فضيلتى (امتيازى) كه از تو آشكار شده است، حسادت ورزيد و به دنبال آن در بدى كردن به تو كوشيد، تو با او آن گونه كه با تو برخورد كرد، مقابله مَكن؛ بلكه او را در بدى كردنش به خودت معذور بدار و طورى با او رفتار كن كه محبّت او را به خود جلب كنى؛ ولى در عين حال، در افزايش آن فضيلتى كه به خاطر آن بر تو حسادت مى نمايد، تلاش كن؛ زيرا با اين كار ، بدون اين كه به او بهانه اى عليه خودت بدهى ، او را اندوهناك مى كنى .
در اين باره ذيل موضوع مدارا، در حدّ كافى توضيحاتى ارائه شد .
۸ . انجام دادن برخى كارهاى معنوى
البتّه انسان با دعا كردن ، صدقه دادن ، توكّل و ديگر امور معنوى مى تواند از شرّ حسود آسوده باشد؛ چرا كه دعا و صدقه ، موجب دفع بلا مى شوند و كسى كه بر خدا توكّل كند، خداوند او را از هر شرّى كفايت مى كند:
«وَ مَن يَتَوَكَّلْ عَلَى اللَّهِ فَهُوَ حَسْبُهُ. ۲ هر كس بر خدا توكّل كند، خدا او را كفايت مى كند» .
