محبّت آميز سخنان پدر و مادر، احساس محبّت مى كند .
در مورد نيازمندى كودك به محبّت، يادآورى اين نكته لازم است كه بعضى از پدران و مادران، از اين احساس كودك استفاده كرده، آن را وسيله نفوذ خويش قرار مى دهند. مثلاً به او مى گويند: اين كار را بكن تا مامان تو را دوست داشته باشد ، و يا : اگر آن كار را بكنى، بابا تو را دوست ندارد.
البتّه شايد با اين كار، بتوان در كودك نفوذ كرد و كارهاى او را تا حدّى كنترل نمود؛ امّا به كار بستن اين روش، بى ضرر هم نيست؛ زيرا كودك بدين وسيله، فردى متملّق، منافق و فريبكار تربيت مى شود؛ چرا كه هدفش جلب دوستى و توجّه ديگران مى گردد، اگرچه با نفاق و فريبكارى باشد. از اين رو راجرز ۱ پيشنهاد نموده است كه كودكان را به صورت مطلق (غير مشروط) دوست داشته باشيم.
نكته بعدى در زمينه محبّت به كودك، اين است كه هرچند كودك به محبّت و نوازش احتياج دارد، امّا زياده روى در محبّت هم خوب نيست. محبّت همانند غذاست كه اگر به مقدار لازم و در جاى خود مصرف شود، مفيد است و اگر بيش از حدّ لازم و در مورد نامناسب مصرف شود، نه تنها سودى ندارد، بلكه زيان هاى خطرناكى نيز به همراه خواهد داشت. ۲ سرانجامِ لوس و نازپرورده بار آوردن كودك، اين است كه او با وسيع تر شدن تدريجى دايره خواسته هايش، انتظار دارد تمام درخواست هايش بدون چون و چرا انجام شود و در نتيجه روز به روز، استبداد و سلطه طلبى او زيادتر مى گردد. همچنين عواقبى را كه در بحث زمينه شناسى حسادت گفتيم، در پى دارد. ۳
1.پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله مى فرمايد: « أَحِبُّوا الصِّبْيانَ وَ ارْحَمُوهُم... ؛ به كودكان محبت بورزيد و به آنها رحم كنيد » (بحار الأنوار ، ج ۱۰۱، ص ۹۲، باب « فضل الأولاد ») . امام على عليه السلام مى فرمايد: « وَ ارْحَمْ مِنْ أَهْلِكَ الصَّغيرَ وَ وَقِّرْ مِنْهُمُ الْكَبيرَ ؛ به افراد كوچكِ خانواده ات رحم كن و به افراد مسنّ خانواده ات احترام بگذار » (همان ، ج ۱۰۱ ، ص ۱۳۶ ، باب « رحم الصغير و توقير الكبير ») .
2.نظريه ها و نظام هاى روان شناسى ، ص ۳۱۷ .
3.تهذيب الأحكام ، ج ۹ ، ص ۱۱۸ ، ح ۲۴۵ .