ثَلاثٌ لازِماتٌ لأُِمَّتى : سُوءُ الظَّنِّ وَ الْحَسَدُ وَ الطِّيَرَةُ . فَإِذا ظَنَنْتَ ، فَلا تَحَقَّقْ وَ إِذا حَسَدْتَ فَاسْتَغْفِرِ اللّهَ ، وَ إِذا تَطَيَّرْتَ فَامْضِ. ۱ سه چيز است كه امّت من هميشه آنها را دارند : سوء ظن ، حسد و فال بد . [ راه خلاصى از آنها ، اين است : ] هنگامى كه سوء ظن داشتى ، تحقيق نكن و هنگامى كه حسادت ورزيدى ، استغفار كن و هنگامى كه فال بد زدى ، از آن بگذر (به آن ترتيب اثر نده) .
۲. ترس از خداوند
امام على عليه السلام مى فرمايد:
مَنِ اتَّقى قَلْبُهُ لَمْ يَدْخُلْهُ الْحَسَدُ . ۲ كسى كه قلبش تقواى الهى داشته باشد، حسد داخل آن قلب نمى شود.
۳. دعا و استمداد از خداوند
امام سجّاد عليه السلام در صحيفه سجّاديه مى فرمايد:
اَللّهُمَّ إِنّى أَعُوذُبِكَ مِنْ هَيَجانِ الْحِرْصِ ، وَ سورة الْغَضَبِ وَ غَلَبَةِ الْحَسَدِ. ۳ بار خدايا! به تو پناه مى برم از حرص و آز و تندى غضب و خشم و تسلّط حسد و رشك .
در اين دعا، امام سجّاد عليه السلام از غلبه حسد، به خداوند پناه مى برد. در پناهندگى، دو چيز نهفته است: درك ضعف خود ، و آگاهى از قدرت ديگرى. و اگر درك ضعف، بدون آگاهى از قدرت باشد، اضطرار و حيرت پيش مى آيد، نه پناهندگى.
در انسان به هنگام غلبه حسد، ضعف وجود دارد و اين ضعف، داراى ابعادى
