«همانها كه از فرستاده [ىِ خدا]، پيامبر «اُمّى» پيروى مىكنند؛ پيامبرى كه صفاتش را در تورات و انجيلى كه نزدشان است، مىيابند. آنها را به معروف، دستور مىدهد و از منكر، باز مىدارد. اشياى پاكيزه را براى آنها حلال مىشمُرَد و ناپاكىها را تحريم مىكند و بارهاى سنگين و زنجيرهايى را كه بر آنها بود، [از دوش و گردنشان] بر مىدارد. پس كسانى كه به او ايمان آوردند و حمايت و يارىاش كردند و از نورى كه با او نازل شده، پيروى نمودند، آنان، همان رستگاراناند».
حديث
۹۶.پيامبر خدا صلىاللهعليهوآله: آن كس كه به هنگام تباهى امّتم، به سنّتم تمسّك مىكند، پاداش شهيد دارد.
۹۷.پيامبر خدا صلىاللهعليهوآله: هر كس به هنگام اختلاف امّتم، به سنّتم تمسّك كند، پاداش صد شهيد دارد.
۹۸.پيامبر خدا صلىاللهعليهوآله: هر كس به هنگام اختلاف امّتم، به سنّتم تمسّك كند، مانند كسى است كه آتش به كف دارد.
۹۹.پيامبر خدا صلىاللهعليهوآله: دو مستى ميان شما پديدار مىشود: مستى جهل و مستى دوست داشتن زندگى.... در آن روزگار، آنان كه كتاب و سنّت را بر پاى مى دارند، اجر پنجاه صدّيق (پايمردان راستين) را دارند.
۱۰۰.پيامبر خدا صلىاللهعليهوآله: دو مستى شما را فرا مىگيرد: مستى عشق به زندگى و [مستى] عشق به جهل. در آن روزگار، نه امر به معروف مىكنيد و نه نهى از منكر. برپا دارندگان كتاب و سنّت [در آن زمان]، مانند نخستين مهاجران و انصار صدر اسلام هستند.