تحليلى درباره نگارش حديث پس از پيامبر۱
نگارش سخنان پيامبر اكرم صلىاللهعليهوآله از آغاز تا پايان سده اوّل هجرى، دوران پرفراز و فرودى را گذرانده است.
در ابتدا و در حضور پيامبر صلىاللهعليهوآله، روايات ايشان نوشته مىشد، ولى پس از رحلت پيامبر صلىاللهعليهوآله و در دهه دوم هجرت، كتابت روايات نبوى متوقّف شد. دلايل و بهانههاى گوناگونى براى اين محدوديت، بيان شده است كه هيچ كدام قابل اعتنا نيستند.
كاهش نگارش حديث در دوران طولانى نزديك به يكصد سال، آثار و پيامدهاى ناگوارى نسبت به معارف دينى، بويژه سنّت نبوى پديد آورد.
در نهايت، در سال ۱۰۰ هجرى، ممنوعيت كتابت برداشته شد و به تدريج فرهنگ مكتوب، جايگزين فرهنگ شفاهى شد و روايات نبوى، كتابت و تدوين شدند. مجموعه مباحث مرتبط با اين قضايا را با تفصيل بيشترى بررسى مىكنيم:
۱. نگارش حديث در عصر پيامبر صلىاللهعليهوآله
كتابت و ثبت سخنان رهبران و شخصيتهاى مهم و تأثيرگذار، شيوهاى كهن و عقلايى است كه موجب ماندگارى و بقاى متون مهم مىشود. اين شيوه براى يادگيرى دقيق متون مهم و تأثيرگذار، از ديرباز در ميان مردمان رايج بوده است. از اين رو، طبيعى است كه