اين، سنّت الهى است كه در گذشته نيز بوده است و هرگز براى سنّت الهى تغيير و تبديلى نخواهى يافت».
مراد از سنّت الهى، شيوه، سبك و روش الهى و به سخن ديگر، قوانين تكوينى حاكم بر جهان آفرينش است كه مستمر و مداوم اند و قابل تبديل، تغيير و تحويل نيستند:
«لاَ تَجِدُ لِسُنَّتِنَا تَحْوِيلاً.۱
هرگز براى سنّت ما تغيير و دگرگونى نخواهى يافت».
«فَلَن تَجِدَ لِسُنَّتِ اللَّهِ تَبْدِيلاً وَ لَن تَجِدَ لِسُنَّتِ اللَّهِ تَحْوِيلاً.۲
هرگز براى سنّت خدا، تبديل نخواهى يافت و هرگز براى سنّت الهى تغييرى نمىيابى».
همچنين در آيات ديگرى، روش به كار رفته در باره پيشينيان به عنوان «سنّة الأولين» مطرح شده است. از جمله در آيه «قُل لِّلَّذِينَ كُفَرُوا إِن يَنتَهُوا يُغْفَرْ لَهُم مَّا قَدْ سَلَفَ وَإِن يَعُودُوا فَقَدْ مَضَتْ سُنَّتُ الأَْوَّلِينَ»۳ اين عبارت ناظر به روش و عملكرد كينهتوزانه مشركان و روش خداوند در مواجهه با آنان است.
سنّت، به معناى روش، معنايى عام دارد كه مىتواند به روش پسنديده و نيكو اشاره داشته باشد، همچنان كه در باره روش و طريقه ناشايست و ناصواب نيز كاربرد دارد.۴
در روايت نبوى ذيل، سنّت، به هر دو معنا اشاره دارد:
مَن سَنَّ سُنَّةً حَسنَةً كانَ لَهُ أَجرُها وَ أجرُ مَن عَمِلَ بِها إلى يَومِ القيامةِ وَ مَن سَنَّ سُنَّةً سَيِّئَةً كانَ عَليهِ وِزرُها وَ وِزرُ مَن عَمِلَ بِها إلى يَومِ القِيامَةِ.۵
هر كس روشى شايسته بنيان نهد، پاداش آن و پاداش هر كس كه تا روز قيامت
