۴۱۹.امام صادق عليهالسلام: نوشتههايتان را نگاهدارى كنيد كه به زودى به آنها نيازمند مىشويد.
۴۲۰.امام صادق عليهالسلام ـ به مُفضّل بن عمر ـ: بنويس و دانش خود را در ميان برادرانت، منتشر كن و هنگام مرگ، كتابهايت را براى فرزندانت به ارث بگذار ؛ زيرا روزگارى پُرآشوب بر مردم مىآيد كه در آن، جز با كتابهايشان اُنس نمىگيرند.
۴۲۱.امام صادق عليهالسلام ـ به ابو بصير ـ: چه چيز مانع نوشتن شما مىشود ؟ ! شما تا ننويسيد، حفظ نمىكنيد. دستهاى از اهالى بصره، چيزهايى از من پرسيدند و آنها را نوشتند و از نزد من، بيرون رفتند.
۴۲۲.الكافىـ به نقل از على بن اَسْباط ـ: به امام رضا عليهالسلام ـ در باره تفسيرى كه از آيه: «زير آن ديوار، گنجى بود متعلّق به آن دو [پسركِ يتيم]» كرد ـ گفتم: فدايت شوم! مىخواهم اين را بنويسم. به خدا سوگند، خودِ امام عليهالسلام، دستش را سوى دوات برد تا آن را پيش من بگذارد. من دست ايشان را گرفتم و بوسيدم و دوات را برداشتم و اين حديث را نوشتم۱.
۶ / ۳
نگارش حديث پيامبر صلی الله علیه و آله در روزگار ايشان
۴۲۳.امام على عليهالسلام: هر آيهاى كه خداوند عز و جل بر محمّد صلىاللهعليهوآله فرو فرستاده است، با املاى پيامبر خدا و دستخطّ خودم، نزد من است و [همچنين] تأويل هر آيهاى كه خدا بر محمّد صلىاللهعليهوآله فرو فرستاده، و هر حرام و حلالى، يا هر حد و حكمى، يا هر چيزى كه امّت تا روز قيامتْ بدان نيازمند خواهد شد، به املاى پيامبر خدا صلىاللهعليهوآله و دست خطّ من، موجود است، حتّى ديه يك خَراش.